''Γυναίκα, δεν αισθάνομαι καλά. Πάρε το 166, ετοίμασε το βαλιτσάκι με τα ρούχα, το βιβλιάριο. Α, και μην ξεχάσεις το εκκαθαριστικό της εφορίας...''.
Στη χώρα του παραλόγου η κυβέρνηση εμφανίζεται υπέρ το δέον εφευρετική όταν πρόκειται να σκαρφίζεται χαράτσια να τα φορτώνει στις πλάτες των δύσμοιρων πολιτών. Τελευταίο εφεύρημα το εισιτήριο των 25 ευρώ για εισαγωγή στο νοσοκομείο των ασφαλισμένων αρρώστων. Για να βρεθούν λεφτά, λέει ο Άδωνις, για να έχουν υπηρεσίες υγείας και οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας. Καθιερώνονται, προσθέτει, εισοδηματικά κριτήρια, εξού και η ανάγκη προσκόμισης εκκαθαριστικού της εφορίας στο νοσοκομείο.
Καλό είναι, λοιπόν, στη θήκη με το βιβλιάριο υγείας να χώσουμε καλού- κακού και ένα εκκαθαριστικό για να μη χρειαστεί μισοπεθαμένοι να ψάχνουμε να το βρούμε στα συρτάρια μας ή να το τυπώσουμε στο κομπιούτερ μας.
Σα δεν ντρέπονται! Το 25-εύρω έρχεται ως συνέχεια του 5-εύρω για εξετάσεις στα ΕΣΥ, του ενός ευρώ πάνω σε κάθε συνταγή για φάρμακα, του κόστους του τηλεφώνου για κλείσιμο ραντεβού με γιατρό του ΕΟΠΥΥ. Και την ίδια στιγμή, πέρα από το πετσόκομα των μισθών και των συντάξεων, η ίδια κυβέρνηση αυξάνει τη συμμετοχή των ασθενών στα φάρμακα- ο τρόπος υπολογισμού της τείνει να μετατραπεί να πολύπλοκο αλγεβρικό πρόβλημα- ''κόβει'' εκατοντάδες φάρμακα, κλείνει νοσοκομεία. Και δεν συμμαζεύεται.
Η αλληλεγγύη στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας το πρόσχημα, και πάλι, για την επιβολή του νέου χαρατσιού. Γιατί, λέει, ο Άδωνις, πρέπει και αυτοί να νοσηλευτούν. Και λεφτά δεν υπάρχουν. Το κράτος, αυτό που τώρα πάει να μας φορολογήσει και τα μαρούλια που φυτεύουμε στον κήπο του σπιτιού μας, αδυνατεί, λέει να πληρώσει αυτό το κόστος. Στην ουσία, πρόκειται για ανθρώπους που δούλευαν- και πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές ακόμη και για δεκαετίες- αλλά τώρα έχασαν τη δουλειά τους και έμειναν ανασφάλιστοι. Στράφι οι ασφαλιστικές εισφορές τους, που μπορεί- όντας νέοι και υγιείς- ποτέ να μην χρειάστηκε να τις χρησιμοποιήσουν.
Συνηθισμένο το κόλπο. Εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα, που τελικά καταλήγει στις τσέπες των πιστωτών μας. Χαράτσι με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ γιατί το κράτος δεν μπορεί να πιάσει τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Ενιαίος φόρος- έτσι τον ονομάζουν τώρα- στα χωράφια, τα βοσκοτόπια και τους κήπους των σπιτιών μας. Και αλλοίμονο αν το χωραφάκι σου δέχεται το θαλασσινό αεράκι. Ακόμα πιο αλλοίμονο αν είχες την απρονοησία να φυτέψεις και καμιά αχλαδιά ή πορτοκαλιά. Και οι ελιές, που τις βάζεις; Και τρισαλλοίμονο αν έχτισες και κανένα ψευτοοίκημα για να βολεύεσαι εσύ και τα εργαλεία σου. Θα πληρώνει κανονικό ενοίκιο.
Πληρώνουμε φορούς τρελούς και παράλογους, ακόμη και για εισοδήματα που δεν έχουμε, γιατί δεν θέλουν να πιάσουν τους φοροφυγάδες. Και από την άλλη η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους εφοπλιστές να δώσουν τον οβολό τους για να βοηθήσουν την κατάσταση. Και αυτοί γελάνε, λοιδωρούν, μας βγάζουν τη γλώσσα.
Και εμείς τις κάνουμε; Σφίγγουμε τα δόντια, σωπαίνουμε και πάλι... θα πληρώσουμε. Και αυτό το χαράτσι και άλλα πολλά χαράτσια ακόμα που έρχονται, που θα έρθουν. Γιατί η ελπίδα έχει χάθεί από την κοινωνία μας. Γιατί η κοινωνία μας δεν υφίσταται πλέον, έχει μετατραπεί σε αγέλη, όπου ο καθένας κοιτάει να σώσει κάτι από το τομάρι του.
Αλλά τελικά θα μας το πάρουν όλο το τομάρι. Και, δυστυχία μας, καθόλου ακριβά δεν θα τους το πουλήσουμε. Πάμφθηνα και κοψοχρονιά θα τους το εκχωρίσουμε...
Στη χώρα του παραλόγου η κυβέρνηση εμφανίζεται υπέρ το δέον εφευρετική όταν πρόκειται να σκαρφίζεται χαράτσια να τα φορτώνει στις πλάτες των δύσμοιρων πολιτών. Τελευταίο εφεύρημα το εισιτήριο των 25 ευρώ για εισαγωγή στο νοσοκομείο των ασφαλισμένων αρρώστων. Για να βρεθούν λεφτά, λέει ο Άδωνις, για να έχουν υπηρεσίες υγείας και οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας. Καθιερώνονται, προσθέτει, εισοδηματικά κριτήρια, εξού και η ανάγκη προσκόμισης εκκαθαριστικού της εφορίας στο νοσοκομείο.
Καλό είναι, λοιπόν, στη θήκη με το βιβλιάριο υγείας να χώσουμε καλού- κακού και ένα εκκαθαριστικό για να μη χρειαστεί μισοπεθαμένοι να ψάχνουμε να το βρούμε στα συρτάρια μας ή να το τυπώσουμε στο κομπιούτερ μας.
Σα δεν ντρέπονται! Το 25-εύρω έρχεται ως συνέχεια του 5-εύρω για εξετάσεις στα ΕΣΥ, του ενός ευρώ πάνω σε κάθε συνταγή για φάρμακα, του κόστους του τηλεφώνου για κλείσιμο ραντεβού με γιατρό του ΕΟΠΥΥ. Και την ίδια στιγμή, πέρα από το πετσόκομα των μισθών και των συντάξεων, η ίδια κυβέρνηση αυξάνει τη συμμετοχή των ασθενών στα φάρμακα- ο τρόπος υπολογισμού της τείνει να μετατραπεί να πολύπλοκο αλγεβρικό πρόβλημα- ''κόβει'' εκατοντάδες φάρμακα, κλείνει νοσοκομεία. Και δεν συμμαζεύεται.
Η αλληλεγγύη στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας το πρόσχημα, και πάλι, για την επιβολή του νέου χαρατσιού. Γιατί, λέει, ο Άδωνις, πρέπει και αυτοί να νοσηλευτούν. Και λεφτά δεν υπάρχουν. Το κράτος, αυτό που τώρα πάει να μας φορολογήσει και τα μαρούλια που φυτεύουμε στον κήπο του σπιτιού μας, αδυνατεί, λέει να πληρώσει αυτό το κόστος. Στην ουσία, πρόκειται για ανθρώπους που δούλευαν- και πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές ακόμη και για δεκαετίες- αλλά τώρα έχασαν τη δουλειά τους και έμειναν ανασφάλιστοι. Στράφι οι ασφαλιστικές εισφορές τους, που μπορεί- όντας νέοι και υγιείς- ποτέ να μην χρειάστηκε να τις χρησιμοποιήσουν.
Συνηθισμένο το κόλπο. Εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα, που τελικά καταλήγει στις τσέπες των πιστωτών μας. Χαράτσι με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ γιατί το κράτος δεν μπορεί να πιάσει τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Ενιαίος φόρος- έτσι τον ονομάζουν τώρα- στα χωράφια, τα βοσκοτόπια και τους κήπους των σπιτιών μας. Και αλλοίμονο αν το χωραφάκι σου δέχεται το θαλασσινό αεράκι. Ακόμα πιο αλλοίμονο αν είχες την απρονοησία να φυτέψεις και καμιά αχλαδιά ή πορτοκαλιά. Και οι ελιές, που τις βάζεις; Και τρισαλλοίμονο αν έχτισες και κανένα ψευτοοίκημα για να βολεύεσαι εσύ και τα εργαλεία σου. Θα πληρώνει κανονικό ενοίκιο.
Πληρώνουμε φορούς τρελούς και παράλογους, ακόμη και για εισοδήματα που δεν έχουμε, γιατί δεν θέλουν να πιάσουν τους φοροφυγάδες. Και από την άλλη η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους εφοπλιστές να δώσουν τον οβολό τους για να βοηθήσουν την κατάσταση. Και αυτοί γελάνε, λοιδωρούν, μας βγάζουν τη γλώσσα.
Και εμείς τις κάνουμε; Σφίγγουμε τα δόντια, σωπαίνουμε και πάλι... θα πληρώσουμε. Και αυτό το χαράτσι και άλλα πολλά χαράτσια ακόμα που έρχονται, που θα έρθουν. Γιατί η ελπίδα έχει χάθεί από την κοινωνία μας. Γιατί η κοινωνία μας δεν υφίσταται πλέον, έχει μετατραπεί σε αγέλη, όπου ο καθένας κοιτάει να σώσει κάτι από το τομάρι του.
Αλλά τελικά θα μας το πάρουν όλο το τομάρι. Και, δυστυχία μας, καθόλου ακριβά δεν θα τους το πουλήσουμε. Πάμφθηνα και κοψοχρονιά θα τους το εκχωρίσουμε...
