Της πόρνης- ή της πολιτικής- το κάγκελο

Όπου λυπάται πολιτικήν, ο θεός να τον κουράσει
εις την Τουρκιάν να ξοριστεί, στους Τούρκους να περάσει
Διατί αν ουκ έχει δύναμιν η πολιτική να βλάψει,
γίνεται τάχα ταπεινή, συσφίγγεται να κλάψει
αμμέ όνταν έχει δύναμιν, γυρεύει να σε βλάψει
και αν ημπορεί, συζώντανον στον Άδη να σε θάψει.
Και δι' αυτό όπου είναι φρόνιμος, ας τες αποχωρίζει
κατά καιρόν ας τες πηδά και, αν θέλει, ας τες χαρίζει,
διατί όποιαν πιάσει η πολιτική, πολλά τον τσιγαρίζει
και κάμνει τον και πελελόν, σαν μύλον τον γυρίζει...

Το στιχούργημα μοιάζει πολύ επίκαιρο, αλλά έχει γραφεί πριν περίπου 650 χρόνια από τον ποιητή Στέφανο Σαχλίκη, που έζησε τον 14ο αιώνα στη βενετοκρατούμενη Κρήτη. Ο Σαχλίκης βγάζει το άχτι του, γιατί εξαιτίας μιας πολιτικής βρέθηκε στις φυλακές του Χάνδακα.
Ο ποιητής, βέβαια, δεν... πολιτικολογεί. Με κάποια πουτάνα τα έχει βάλει, καθόσον στην Κρήτη εκείνης της εποχής οι πόρνες αποκαλούνταν ''πολιτικές''!!
Κάθε ομοιότητα, λοιπόν, με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι απατηλή; Ήμήπως η πολιτική στο μεταξύ παραπουτάνεψε, καθώς πολλοί πολιτικοί μας μοιάζουν περισσότερο με ''επί χρήμασι εκδιδόμεναι γυναίκες''.

Μόνο που οι πόρνες δεν κρύβουν πίσω από ωραία λόγια το επάγγελμά τους, ενώ οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας φλομώνουν με διακηρύξεις περί υψηλών ιδανικών, αυτοπαρουσιάζονται ως μαχητές της δημοκρατίας (τους), που εντελώς ανυστερόβουλα (τρομάρα τους) μοχθούν για να μας... σώσουν!


Σ.Σ. Το ποίημα το αλιεύσαμε από το βιβλίο ''Η καθημερινή ζωή των Ελλήνων στην Τουρκοκρατία'' του Ι.Μ. Χατζηφώτη (εκδόσης Δημ. Παπαδήμα, Αθήνα, 2002)