Για το κατάντημα τούτης της χώρας ''φταίμε όλοι'', δηλαδή κανένας. Πάντα στην ιστορία η συλλογική ευθύνη αποτελούσε την καλύτερη μέθοδο για τη δικαιολόγηση των μεγαλύτερων εγκλημάτων και για την ουσιαστική αθώωση των ενόχων. Η συλλογική ευθύνη είναι κάτι σαν τη ζούγκλα, που μέσα της κρύβονται τα αρπακτικά, τα οποία- όμως- στο κάτω- κάτω σκοτώνουν τόσο όσο τους χρειάζεται για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Ενώ στην δική μας ''ζούγκλα'' κάποιοι ''τα κονομήσανε χοντρά'', μη εξαιρουμένων και των περισσότερων ''παραθυράτων'' και ''πρωτοσελιδάτων'' δημοσιο-σχολιογράγων, οι οποίοι ολημερίς και ολονυκτίς πυροβολούν τους πάντες, πλην των ενόχων, δηλαδή του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας, των δανειστών μας- για τους οποίους είμασταν πολύ καλοί όταν ξοδεύαμε τα δικά τους δάνεια αγοράζοντας τα δικά τους πολυτελή προϊόντα, όταν πληρώναμε απίστευτα ποσά για να προμηθευτούμε τα οπλικά τους συστήματα στο βωμό της έντασης που οι ίδιοι συντηρούσαν- ή και προκαλούσαν- στην περιοχή μας.
''Φταίμε όλοι'', λοιπόν. ''Μαζί τα φάγαμε'', που λέει και ο Πάγκαλος. ''Και σεις με τα πολλά και εμείς με τα λίγα''. Μόνο που ο ''ρήγας'' ποτέ δεν τυχαίνει στη μεριά των εχόντων ''τα λίγα''.
Ο δικός μας ποιητής, ο Κώστας Βάρναλης, πριν πολλές δεκαετίες, μετους ''Μοιραίους'' του, είχε καταφέρει να μπει στην ψυχή των σημερινών Ελλήνων, πουο ''δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι'' ΔΕΝ ''προσμένουν'' πια ούτε ''κάποιο θάμα'', αλλά επαιτούν στις Εφορίες κάποια ''ρύθμιση των δόσεών τους'', πουλάνε κοψοχρονιά τις περιουσίες τους για να ξοφλήσουν το δάνειο και τα φροντιστήρια των παιδιών τους, μπαίνουν στην ουρά για ένα πιάτο φαϊ ή μια σακκούλα ζαρζαβατικά, χειροκροτούν ή ανέχονται τους χρυσαυγίτες που δέρνουν τους μετανάστες, μοιράζουν τρόφιμα και αίμα στους ''καθαρόαιμους'' Έλληνες και πουλάνε προστασία- ως ''νταβατζήδες'' ή ''νονοί της νύχτας'' στις φτωχογειτονιές της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης...
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Ο ποιητής την εποχή που έγραφε τους ''Μοιραίους'' δεν είχε ανακαλύψει τους σύγχρονους ''ενόχους'', τους μετανάστες. Ίσως γιατί τότε μετανάστες ήταν μόνο οι Έλληνες και οι μοναδικοί έγχρωμοι που κυκλοφορούσαν στην Αθήνα ήταν οι πεζοναύτες των αμερικανικών βάσεων, που μας προστάτευαν από τους από Βορρά ''προαιώνιους εχθρούς του Έθνους''.
Οι μετανάστες παραέμποροι, όμως, είναι ο εύκολος στόχος, ή απλώς- κι ακόμη χειρότερα για τους απηνείς διώκτες τους- το κυνηητό τους χρησιμεύει μόνο για το ''κουκούλωμα'' των μεγάλων παραεμπόρων, της πολυπλόκαμης μαφίας, η οποία διατηρεί λίγες εκατοντάδες μέτρα από το κέντρο της Αθήνας τεράστιες αποθήκες από τις οποίες εφοδιάζει τους ''εμπόρους του σεντονιού''.
Όταν στη δεκαετία του '60 ο πατέρας μου πήγαινε μετανάστες στο Βέλγιο και στη Γερμανία, το αξίωμα που ίσχυε ήταν ότι ''οι ξένοι κάνουν τις «βρώμικες» και πιο κακοπληρωμένες δουλειές που αρνούνται να κάνουν οι ντόπιοι.
Το αξίωμα αυτό ισχύει απολύτως και στην περίπτωση της Ελλάδας από τότε που μετατράπηκε σε χώρα υποδοχής οικονομικών μεταναστών. Οι ξένοι εργάτες ήταν πάντα οι πιο κακοπληρωμένοι, δούλευαν συνήθως ανασφάλιστοι και ενίοτε ούτε καν πληρώνονταν, καθώς οι εργοδότες τους όταν έφτανε η ώρα της πληρωμής τους κατάγγειλαν στις Αρχές.
Στη δεκαετία του ''90 και μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή στα χρόνια της ''ευημερίας'', οι ξένοι ήταν πολύτιμοι, συνέβαλαν τα μέγιστα στη μείωση του πληθωρισμού για ''να πιαστούν οι στόχοι της ΟΝΕ'', οικοδόμησαν με τη φτηνή τους εργασία τις σύγχρονες ρωμαϊκες αρένες και τα ''μεγάλα έργα'' της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Σήμερα ''μας κλέβουν τις δουλειές''. Όμως, για τους χρυσαυγίτες που έδειραν το καλοκαίρι τους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα, η καλύτερη τιμωρία τους θα ήταν να υποχρεωθούν αυτοί να δουλέψους στα ελληνικά ψαράδικα, με τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας των Αιγυπτίων.
Πριν κάποια χρόνια, σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, κάποιος νεαρός- περίπου 25-30 χρονών- μου ζήτησε δύο ευρώ για να πιει καφέ. ''Δεν έχω δουλειά'', μου είπε. ''Στο δρόμο που ερχόμουνα, του απάντησα, είδα ταμπέλες με τις οποίες ζητούνται εργάτες για το μάζεμα λεμονιών''. ''Και τι, εξανέστη ο νεαρός. Αλβανός είμαι για να μαζέψω λεμόνια;''.
Άραγε, λοιπόν, ''φταίει το ριζικό μας ή ο θεός που μας μισεί;''.Ή μήπως, ''το κεφάλι το κακό μας;'', η πλήρης απαξίωση της εργασίας και η αποθέωση του εύκολου κέρδους, της λαμογιάς και του ΄΄γιαπισμού'';. Σίγουρα, πάντως, φταίει η τρέλα που ζούσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες, του εύκολου κέρδους και της αρπαχτής, του εύκολου- και μεταχρονοληγημένου δανείου, των διακοποδανείων και των εορτοδανείων, των παραδείσων που μας έταζαν οι τράπεζες και οι παραθυρο-σχολιαστές- και βεβαίως- βεβαίως, οι υπουργοί μας- στις ''λεωφόρους'' του Χρηματιστηρίου.
Άραγε ποιος θυμάται σήμερα τις παρενέργειες των ''καθ' ύλη'' υπουργών να επενδύσουμε τις οικονομίες μας- αλλά και τα δανεικά μας- σε μετοχές του Χρηματιστηρίου; Ποιος θυμάται τις κομπορημοσύνες τους για δήθεν τις ''25 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη'' στις οποίες περιλαμβανόταν και η Ελλάδα; Ποιος θυμάται τις ανακοινώσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας σε... διαστημικά προγράμματα;
Ποιος ενστάλαξε στο φιλόπονο λαό μας τη ματαιοδοξία του υπερκαταναλωτισμού και της φυγοπονίας, αν όχι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες λυμαίνονται τον πλούτο αυτής της χώρας, αυτοί οι ίδιοι που λίγα εικοσιτετράωρα πριν την μεγάλη κρίση επιδοτούσαν την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων- για να υπερφορολογήσουν λίγους μήνες αργότερα- και πανάκριβων κλιματιστικών; Που, βεβαίως- βεβαίως- μας τα πούλαγαν οι δανειστές μας...
Για τη φοροδιαφυγή φταίνε οι καλλιτέχνες, για την αναδουλειά στην αγορά τα ''καρτέλ, που προκαλούν την ακρίβεια'' και όχι η ανεργία, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η αφαίμαξη των εισοδημάτων από κάθε είδους φόρους, χαράτσια, τέλη και έκτακτες εισφορές.
Βεβαίως και φταίνε τα καρτέλ για την ακρίβεια, αλλά το πρόβλημα της αγοράς σήμερα εντοπίζετια πρωτίστως στην έλλειψη χρημάτων. Κι εξάλλου, ποιος εξέθρεψε τα καρτέλ; Ποια είναι τα μέλη αυτών των καρτέλ; Εδώ και πάνω από 10 χρόνια κατατέθηκαν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία στη Βουλή- και με ονοματεπώνυμο- για την μονοπωλιακή δομή της ελληνικής αγοράς από 20-30 επιχειρηματικά μεγαθήρια. Άραγε, οι σημερινοί απηνείς κυνηγοί των καρτέλ- και των μαγισσών- τι έκαναν τόσα χρόνια για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο; Τίποτα, ή μάλλον, τα πάντα για να συγκεντροποιηθεί ακόμη περισσότερο η αγορά σε λίγα χέρια, για να γίνουν ακόμη περισσότερο αδιαφανείς οι διαδικασίες καθορισμού των τιμών.
Σε λίγο, όπως πάμε, θα φταίνε για την χρεοκοπία μας οι παπάδες, που δεν κόβουν αποδείξεις στα τρισάγια στα νεκροταφεία. Θα φταίνε οι συνταξιούχοι, που επιμένουν να μην πεθαίνουν χωρίς γιατρούς, φάρμακα και θέρμανση και με συντάξεις που έχουν καταντήσει ένα μικρό βοήθημα. Θα φταίνει οι άστεγοι που δεν έχουν διεύθυνση για να τους βρει η Εφορία και να πληρώσουν το φόρο που τους αναλογεί από τα τεκμήρια διαβίωσης. Θα φταίνε οι επαίτες των φαναριών που δεν δηλώνουν τα ''μαύρα'' εισοδήματά τους.
Όμως, προς θεού, οι κυβερνώντες- νυν και τέως- δεν φταίνε. Αυτοί το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν τη χώρα. Οι δανειστές μας δεν φταίνε. Τα λεφτά τους θέλουν, για τα πολυτελή αυτοκίνητα που μας πούλησαν, για τα ''στραβά αρμενίζοντα'' υποβρύχια που μας έδωσαν.
Δεν φταίνε οι τράπεζες ούτε τα πολυεθνικά μονοπώλια που λυμαίνονταν και συνεχίζουν να λυμαίνονται την ελληνική αγορά.
Και ίσως- ίσως να φταίνε οι χήρες! Ναι, οι χήρες που επιμένουν να ζουν και να πληρώνονται τις συντάξεις. Είναι πολύ παράξενο που οι ευρηματικοί υπουργοί μας παρέβλεψαν αυτό το γεγονός, παρότι μισή χιλιετία πριν κάποιοι άλλοι το είχαν αξιοποιήσει δεόντος για να αυξήσουν τα δημοσιονομικά έσοδα.
Την πληροφορία μας τη δίνει ο Κ. Σιμόπουλος στους ''Ξένους ταξιδιώτες στην Ελλάδα'', αλλά φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν καιρό να διαβάσουν ιστορία, να διδαχτούν από αυτή και να αξιοποιήσουν την πείρα των παλαιότερων ομολόγων τους.
Στη Χίο, λοιπόν, τον 16ο αιώνα, οι χήρες τιμωρούνταν που επέμεναν να ζουν μόνες τους- κι όχι όπως σήμερα αμείβονται- πληρώνοντας ένα φόρο που ονομαζόταν ''αργομουνιάτικο''.
Η ετυμολογία της λέξης είναι προφανής. Και πραγματικά, θα χαιρόμουνα πολύ, να την αρπάξουν οι παραθυρο- σχολιαστές και να αρχίσουν να ορίονται στα δελτία των οκτώ για την αναγκαιότητα επιβολής του αργομουνιάτικου. Και να τρέχει και σε τρέιλερ ο ελληνικότατος αυτός ιδιωματισμός..
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. Εμπρός, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξαν οι Γενοβέζοι στη Χίο. Οι χήρες μπορούν να εξασφαλίσουν στο Δημόσιο σίγουρα λεφτά και έσοδα μεγάλα...
''Φταίμε όλοι'', λοιπόν. ''Μαζί τα φάγαμε'', που λέει και ο Πάγκαλος. ''Και σεις με τα πολλά και εμείς με τα λίγα''. Μόνο που ο ''ρήγας'' ποτέ δεν τυχαίνει στη μεριά των εχόντων ''τα λίγα''.
Ο δικός μας ποιητής, ο Κώστας Βάρναλης, πριν πολλές δεκαετίες, μετους ''Μοιραίους'' του, είχε καταφέρει να μπει στην ψυχή των σημερινών Ελλήνων, πουο ''δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι'' ΔΕΝ ''προσμένουν'' πια ούτε ''κάποιο θάμα'', αλλά επαιτούν στις Εφορίες κάποια ''ρύθμιση των δόσεών τους'', πουλάνε κοψοχρονιά τις περιουσίες τους για να ξοφλήσουν το δάνειο και τα φροντιστήρια των παιδιών τους, μπαίνουν στην ουρά για ένα πιάτο φαϊ ή μια σακκούλα ζαρζαβατικά, χειροκροτούν ή ανέχονται τους χρυσαυγίτες που δέρνουν τους μετανάστες, μοιράζουν τρόφιμα και αίμα στους ''καθαρόαιμους'' Έλληνες και πουλάνε προστασία- ως ''νταβατζήδες'' ή ''νονοί της νύχτας'' στις φτωχογειτονιές της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης...
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Ο ποιητής την εποχή που έγραφε τους ''Μοιραίους'' δεν είχε ανακαλύψει τους σύγχρονους ''ενόχους'', τους μετανάστες. Ίσως γιατί τότε μετανάστες ήταν μόνο οι Έλληνες και οι μοναδικοί έγχρωμοι που κυκλοφορούσαν στην Αθήνα ήταν οι πεζοναύτες των αμερικανικών βάσεων, που μας προστάτευαν από τους από Βορρά ''προαιώνιους εχθρούς του Έθνους''.
Οι μετανάστες παραέμποροι, όμως, είναι ο εύκολος στόχος, ή απλώς- κι ακόμη χειρότερα για τους απηνείς διώκτες τους- το κυνηητό τους χρησιμεύει μόνο για το ''κουκούλωμα'' των μεγάλων παραεμπόρων, της πολυπλόκαμης μαφίας, η οποία διατηρεί λίγες εκατοντάδες μέτρα από το κέντρο της Αθήνας τεράστιες αποθήκες από τις οποίες εφοδιάζει τους ''εμπόρους του σεντονιού''.
Όταν στη δεκαετία του '60 ο πατέρας μου πήγαινε μετανάστες στο Βέλγιο και στη Γερμανία, το αξίωμα που ίσχυε ήταν ότι ''οι ξένοι κάνουν τις «βρώμικες» και πιο κακοπληρωμένες δουλειές που αρνούνται να κάνουν οι ντόπιοι.
Το αξίωμα αυτό ισχύει απολύτως και στην περίπτωση της Ελλάδας από τότε που μετατράπηκε σε χώρα υποδοχής οικονομικών μεταναστών. Οι ξένοι εργάτες ήταν πάντα οι πιο κακοπληρωμένοι, δούλευαν συνήθως ανασφάλιστοι και ενίοτε ούτε καν πληρώνονταν, καθώς οι εργοδότες τους όταν έφτανε η ώρα της πληρωμής τους κατάγγειλαν στις Αρχές.
Στη δεκαετία του ''90 και μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή στα χρόνια της ''ευημερίας'', οι ξένοι ήταν πολύτιμοι, συνέβαλαν τα μέγιστα στη μείωση του πληθωρισμού για ''να πιαστούν οι στόχοι της ΟΝΕ'', οικοδόμησαν με τη φτηνή τους εργασία τις σύγχρονες ρωμαϊκες αρένες και τα ''μεγάλα έργα'' της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Σήμερα ''μας κλέβουν τις δουλειές''. Όμως, για τους χρυσαυγίτες που έδειραν το καλοκαίρι τους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα, η καλύτερη τιμωρία τους θα ήταν να υποχρεωθούν αυτοί να δουλέψους στα ελληνικά ψαράδικα, με τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας των Αιγυπτίων.
Πριν κάποια χρόνια, σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, κάποιος νεαρός- περίπου 25-30 χρονών- μου ζήτησε δύο ευρώ για να πιει καφέ. ''Δεν έχω δουλειά'', μου είπε. ''Στο δρόμο που ερχόμουνα, του απάντησα, είδα ταμπέλες με τις οποίες ζητούνται εργάτες για το μάζεμα λεμονιών''. ''Και τι, εξανέστη ο νεαρός. Αλβανός είμαι για να μαζέψω λεμόνια;''.
Άραγε, λοιπόν, ''φταίει το ριζικό μας ή ο θεός που μας μισεί;''.Ή μήπως, ''το κεφάλι το κακό μας;'', η πλήρης απαξίωση της εργασίας και η αποθέωση του εύκολου κέρδους, της λαμογιάς και του ΄΄γιαπισμού'';. Σίγουρα, πάντως, φταίει η τρέλα που ζούσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες, του εύκολου κέρδους και της αρπαχτής, του εύκολου- και μεταχρονοληγημένου δανείου, των διακοποδανείων και των εορτοδανείων, των παραδείσων που μας έταζαν οι τράπεζες και οι παραθυρο-σχολιαστές- και βεβαίως- βεβαίως, οι υπουργοί μας- στις ''λεωφόρους'' του Χρηματιστηρίου.
Άραγε ποιος θυμάται σήμερα τις παρενέργειες των ''καθ' ύλη'' υπουργών να επενδύσουμε τις οικονομίες μας- αλλά και τα δανεικά μας- σε μετοχές του Χρηματιστηρίου; Ποιος θυμάται τις κομπορημοσύνες τους για δήθεν τις ''25 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη'' στις οποίες περιλαμβανόταν και η Ελλάδα; Ποιος θυμάται τις ανακοινώσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας σε... διαστημικά προγράμματα;
Ποιος ενστάλαξε στο φιλόπονο λαό μας τη ματαιοδοξία του υπερκαταναλωτισμού και της φυγοπονίας, αν όχι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες λυμαίνονται τον πλούτο αυτής της χώρας, αυτοί οι ίδιοι που λίγα εικοσιτετράωρα πριν την μεγάλη κρίση επιδοτούσαν την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων- για να υπερφορολογήσουν λίγους μήνες αργότερα- και πανάκριβων κλιματιστικών; Που, βεβαίως- βεβαίως- μας τα πούλαγαν οι δανειστές μας...
Για τα χάλια του ασφαλιστικού μας συστήματος φταίνε οι κάποιες χιλιάδες ανάπηροι- μαϊμού οι οι συντάξεις των πεθαμένων. Τα δομημένα ομόλογα έχουν ξεχαστεί εντελώς από τους παραθυρο- σχολιαστές, όπως ξεχάστηκε και η άτοκη κατάθεση των ασφαλιστικών εισφορών και κυρίως το γεγονός ότι το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εισφοροφυγάς.
Για την κατάρρευση του συστήματος υγείας φταίνε οι φαρμακοποιοί- που άκουσον- άκουσον τολμούν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους με κέρδη, και όχι οι φαρμακευτικές εταιρείες που αρνούνται να χορηγούν φάρμακα με πίστωση και το κράτος, το οποίο όχι μόνο δεν πληρώνει αλλά και εισπράττει κανονικά τους φόρους που αναλογούς στις οφειλές τους προς τα φαρμακεία.Για τη φοροδιαφυγή φταίνε οι καλλιτέχνες, για την αναδουλειά στην αγορά τα ''καρτέλ, που προκαλούν την ακρίβεια'' και όχι η ανεργία, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η αφαίμαξη των εισοδημάτων από κάθε είδους φόρους, χαράτσια, τέλη και έκτακτες εισφορές.
Βεβαίως και φταίνε τα καρτέλ για την ακρίβεια, αλλά το πρόβλημα της αγοράς σήμερα εντοπίζετια πρωτίστως στην έλλειψη χρημάτων. Κι εξάλλου, ποιος εξέθρεψε τα καρτέλ; Ποια είναι τα μέλη αυτών των καρτέλ; Εδώ και πάνω από 10 χρόνια κατατέθηκαν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία στη Βουλή- και με ονοματεπώνυμο- για την μονοπωλιακή δομή της ελληνικής αγοράς από 20-30 επιχειρηματικά μεγαθήρια. Άραγε, οι σημερινοί απηνείς κυνηγοί των καρτέλ- και των μαγισσών- τι έκαναν τόσα χρόνια για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο; Τίποτα, ή μάλλον, τα πάντα για να συγκεντροποιηθεί ακόμη περισσότερο η αγορά σε λίγα χέρια, για να γίνουν ακόμη περισσότερο αδιαφανείς οι διαδικασίες καθορισμού των τιμών.
Σε λίγο, όπως πάμε, θα φταίνε για την χρεοκοπία μας οι παπάδες, που δεν κόβουν αποδείξεις στα τρισάγια στα νεκροταφεία. Θα φταίνε οι συνταξιούχοι, που επιμένουν να μην πεθαίνουν χωρίς γιατρούς, φάρμακα και θέρμανση και με συντάξεις που έχουν καταντήσει ένα μικρό βοήθημα. Θα φταίνει οι άστεγοι που δεν έχουν διεύθυνση για να τους βρει η Εφορία και να πληρώσουν το φόρο που τους αναλογεί από τα τεκμήρια διαβίωσης. Θα φταίνε οι επαίτες των φαναριών που δεν δηλώνουν τα ''μαύρα'' εισοδήματά τους.
Όμως, προς θεού, οι κυβερνώντες- νυν και τέως- δεν φταίνε. Αυτοί το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν τη χώρα. Οι δανειστές μας δεν φταίνε. Τα λεφτά τους θέλουν, για τα πολυτελή αυτοκίνητα που μας πούλησαν, για τα ''στραβά αρμενίζοντα'' υποβρύχια που μας έδωσαν.
Δεν φταίνε οι τράπεζες ούτε τα πολυεθνικά μονοπώλια που λυμαίνονταν και συνεχίζουν να λυμαίνονται την ελληνική αγορά.
Και ίσως- ίσως να φταίνε οι χήρες! Ναι, οι χήρες που επιμένουν να ζουν και να πληρώνονται τις συντάξεις. Είναι πολύ παράξενο που οι ευρηματικοί υπουργοί μας παρέβλεψαν αυτό το γεγονός, παρότι μισή χιλιετία πριν κάποιοι άλλοι το είχαν αξιοποιήσει δεόντος για να αυξήσουν τα δημοσιονομικά έσοδα.
Την πληροφορία μας τη δίνει ο Κ. Σιμόπουλος στους ''Ξένους ταξιδιώτες στην Ελλάδα'', αλλά φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν καιρό να διαβάσουν ιστορία, να διδαχτούν από αυτή και να αξιοποιήσουν την πείρα των παλαιότερων ομολόγων τους.
Στη Χίο, λοιπόν, τον 16ο αιώνα, οι χήρες τιμωρούνταν που επέμεναν να ζουν μόνες τους- κι όχι όπως σήμερα αμείβονται- πληρώνοντας ένα φόρο που ονομαζόταν ''αργομουνιάτικο''.
Η ετυμολογία της λέξης είναι προφανής. Και πραγματικά, θα χαιρόμουνα πολύ, να την αρπάξουν οι παραθυρο- σχολιαστές και να αρχίσουν να ορίονται στα δελτία των οκτώ για την αναγκαιότητα επιβολής του αργομουνιάτικου. Και να τρέχει και σε τρέιλερ ο ελληνικότατος αυτός ιδιωματισμός..
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς. Εμπρός, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξαν οι Γενοβέζοι στη Χίο. Οι χήρες μπορούν να εξασφαλίσουν στο Δημόσιο σίγουρα λεφτά και έσοδα μεγάλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου