Κράτος προστάτης ή νταβατζής

‘’Βάση δεδομένων’’ με 106.000 βιογραφικά συμπολιτών μας που αναζητούν εργασία έχει δημιουργήσει μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Από αυτή τη στρατιά των ανέργων θα επιλεγούν τελικά 20 (ολογράφως, είκοσι) για να καλύψουν ισάριθμες θέσεις εργασίας που προσφέρει η εν λόγω επιχείρηση. Δηλαδή, σε κάθε έναν τυχερό αναλογούν 5.299 άτυχοι!

Διάβασα την είδηση στα ‘’ψιλά’’ του διαδικτύου και… όχι, ‘’δεν έμεινα’’. Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, των μνημονίων, της τρόικας και της τρι-κυβέρνησης των σωτήρων. Αυτή είναι η Ελλάδα των 1.350.181 ανέργων (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνονται οι ‘’τυχεροί’’ που δούλεψαν έστω και μια ώρα την εβδομάδα που έγινε η σχετική έρευνα της ΕΛ.ΣΤΑΤ.), των 500.000 εργαζόμενων που εδώ και μήνες δεν πληρώνονται, των πολλών χιλιάδων που δεν παίρνουν ούτε τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ μικτά (511 ευρώ μικτά για τους νέους κάτω των 25 ετών). Ο κατώτατος μισθός ορίστηκε χαμηλότερος για τους νέους, ώστε να δοθεί κίνητρο στις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν νέους, αλλά σε αυτή ακριβώς την ηλικιακή ομάδα η ανεργία εξακοντίστηκε στο απίστευτο 61,7%!

Διάβασα ακόμη ότι τον τελευταίο χρόνο έχουν φτάσει στα γραφεία παραγωγής αισθησιακών ταινιών πάνω από 2.500 βιογραφικά ανθρώπων που εναγωνίως αναζητούν ένα κάποιο εισόδημα, έστω και παίζοντας ως κομπάρσοι σε τσόντες.

Και μετά, είπα να ξεφυλλίσω το Σύνταγμα. Άρθρο 22: «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων ων πολιτών και για ην ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού».

‘’Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα’’, που λέει και το λαϊκό άσμα. Η κυβέρνηση ξέρει πάντα πώς να κόβει και να ράβει στα μέτρα της το Σύνταγμα. Κουρελόχαρτο τον καταντήσανε τον θεμελιώδη νόμο του κράτους. Κενό γράμμα τα δικαιώματα των πολιτών και ‘’νταβατζηλίκι’’ η προστασία. Και όσο για το καθήκον της Πολιτείας να μεριμνά για ‘’την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου πληθυσμού’’, καλύτερα να μιλήσουν γι’ αυτό οι χιλιάδες άστεγοι, όσοι αναζητούν αποφάγια στους σκουπιδοτενεκέδες, οι συμπολίτες μας που τους έκοψαν το ρεύμα γιατί δεν είχαν να πληρώσουν το λογαριασμό, οι άνεργοι που πουλάνε ακόμη και την ψυχή τους για ένα μεροκάματο της πείνας.

Λέει και άλλα ωραία το Σύνταγμα. Στο άρθρο 21, για παράδειγμα, διαβάζουμε:

-Η οικογένεια, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

-Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

-Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

Προφανώς, σε εφαρμογή των παραπάνω, η κυβέρνηση έκοψε τα οικογενειακά επιδόματα, πετσόκοψε τις συντάξεις γήρατος και αναπηρίας, υποχρεώνει τους ασθενείς να πληρώνουν εισιτήριο για να εξετασθούν στα νοσοκομεία, αυξάνει τη συμμετοχή τους στη φαρμακευτική δαπάνη. Και το αποκορύφωμα; Στο πλαίσιο της δημογραφικής πολιτικής που επιτάσσει το Σύνταγμα, τιμωρεί τις οικογένειες επιβάλλοντας επιπλέον φόρους για τα παιδιά τους.

Είπα να σταματήσω το διάβασμα του Συντάγματος, αλλά δεν άντεξα στον πειρασμό να ρίξω μια ματιά στην ‘’ακροτελευταία διάταξη’’: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων», αναφέρει το άρθρο 120. Ναι, μόνο η αρίθμηση άλλαξε. Πριν μισό αιώνα ήταν το άρθρο 1-1-4 που κατέβαζε τον κόσμο στο πεζοδρόμιο, σήμερα μπορεί και πρέπει το ίδιο να γίνει με το άρθρο 120.

Και αυτό το δικαίωμα και καθήκον, κανείς συνταγματολόγος πολιτικάντης δεν μπορεί να μας το απαγορεύσει. Κανείς ‘’σωτήρας’’, από αυτούς που ευδοκιμούν στη δοκιμαζόμενη χώρα μας, οι οποίοι τελικά τους μόνους που σώζουν είναι οι τράπεζες, οι διαπλεκόμενοι, οι τοκογλύφοι δανειστές, τα λαμόγια και βεβαίως- βεβαίως ο εαυτούλης τους (δες το νόμο περί ευθύνης υπουργών).