Πριν αρκετά χρόνια ο φούρναρης του χωριού μουείχε βρει τον τρόπο να αρνείται με ευγενικό τρόπο την πώληση ψωμιού με πίστωση, τα γνωστά βερεσέδια. Πάνω ακριβώς από τα ράφια με το ψωμί, μια μεγάλη ταμπέλα έγραφε: «Σήμερα δεν έχει βερεσέ, αύριο θα έχει». Και καθώς η ταμπέλα δεν άλλαζε ποτέ, το «αύριο» μετατίθεντο συνεχώς για την επομένη και το τεφτέρι του φούρναρη παρέμενε κενό από βερεσέδια.
Πως το θυμήθηκα τώρα αυτό; Μα ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες τις διακηρύξεις του ''τρία μπαστούνια'' ( ή μήπως ''τρία ντάμα'') της κυβέρνησης, αντάμα με τον ''βαλέ'' Στουρνάρα, να μας βομβαρδίζουν με διακηρύξεις για την ''ανάπτυξη'', που έρχεται... αύριο.
Αλήθεια, τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον ''αδιάβαστο'' Χρυσοχοϊδη, που ως υπουργός (Ανάπτυξης, νομίζω) διακήρυσε το 2010 ότι ''η Ελλάδα θα μπει στις αγορές το αργότερο το β' εξάμηνο του 2012'', τον ''τελευταίο κάβο'' που κατά τα λεγόμενα του Σαμαρά τον καβατζάραμε εκεί κάπου στις αρχές του φθινοπώρου, αλλά κατά τον Βενιζέλο τον ξαναπροσπερνάμε μόλις τώρα, ή μήπως τις κατά καιρούς εκτιμήσεις των τροϊκανών και λοιπών δυνάμεων για την αποτελεσματικότητα των μέτρων, την ανεργία, την ύφεση κλπ;
Αλλά τώρα σαν να το σκέφτομαι και κάπως αλλιώς. Ναι, η κυβέρνηση μπορεί και να προσπέρασε ένα κάβο. Αλλά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι εκεί περί τα τέλη Γενάρη θα νοιώσουν την αγριότητα της νέας ξέρας πάνωστην οποία έπεσαν τα εισοδήματα και η ζωή τους, όταν πάρουν τα ενημερωτικά σημειώματα με τις αποδοχές τους, μείον οι νέες περικοπές, μείον η επιπλέον παρακράτηση φόρων.
Κι η ανάπτυξη; «Σήμερα δεν έχει ανάπτυξη, αύριο θα έχει», που θα έλεγε και ο συμπαθής φούρναρης του χωριού μου.
Πως το θυμήθηκα τώρα αυτό; Μα ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες τις διακηρύξεις του ''τρία μπαστούνια'' ( ή μήπως ''τρία ντάμα'') της κυβέρνησης, αντάμα με τον ''βαλέ'' Στουρνάρα, να μας βομβαρδίζουν με διακηρύξεις για την ''ανάπτυξη'', που έρχεται... αύριο.
Αλήθεια, τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον ''αδιάβαστο'' Χρυσοχοϊδη, που ως υπουργός (Ανάπτυξης, νομίζω) διακήρυσε το 2010 ότι ''η Ελλάδα θα μπει στις αγορές το αργότερο το β' εξάμηνο του 2012'', τον ''τελευταίο κάβο'' που κατά τα λεγόμενα του Σαμαρά τον καβατζάραμε εκεί κάπου στις αρχές του φθινοπώρου, αλλά κατά τον Βενιζέλο τον ξαναπροσπερνάμε μόλις τώρα, ή μήπως τις κατά καιρούς εκτιμήσεις των τροϊκανών και λοιπών δυνάμεων για την αποτελεσματικότητα των μέτρων, την ανεργία, την ύφεση κλπ;
Αλλά τώρα σαν να το σκέφτομαι και κάπως αλλιώς. Ναι, η κυβέρνηση μπορεί και να προσπέρασε ένα κάβο. Αλλά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι εκεί περί τα τέλη Γενάρη θα νοιώσουν την αγριότητα της νέας ξέρας πάνωστην οποία έπεσαν τα εισοδήματα και η ζωή τους, όταν πάρουν τα ενημερωτικά σημειώματα με τις αποδοχές τους, μείον οι νέες περικοπές, μείον η επιπλέον παρακράτηση φόρων.
Κι η ανάπτυξη; «Σήμερα δεν έχει ανάπτυξη, αύριο θα έχει», που θα έλεγε και ο συμπαθής φούρναρης του χωριού μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου