Ο Γιώργος, το φιλαράκι μου, τζογαδόρος δεν είναι. Όμως, πριν λίγες εβδομάδες ''έπαιξε στα ζάρια'' τη δουλειά του. Ο εργοδότης του, κινούμενος από κάποια αλλόκοτη ''ευαισθησία'', ζήτησε από τους πέντε εργαζόμενους που απασχολούσε να αφήσουν την τύχη να αποφασίσει για το ποιοι θα είναι οι δύο που πλέον περισσεύουν και θα πρέπει να αποχωρήσουν.
Σ.Σ. Προσέχτε τακτ: Αποχώρηση και όχι απόλυση. Τζόγος το δικαίωμα στην εργασία και η ζαριά που υποκαθιστά την υπογραφή του ''ανθρωπιστή'' εργοδότη κάτω από το... αποχωρητήριο.
Σ.Σ. 2. Να μου το θυμάστε, όπως πάμε δεν αποκλείεται να δούμε να κυκλοφορούν και λαχεία, που θα μοιράζουν στους τυχερούς όχι ''κέρδη πολλά'' αλλά θέσεις εργασίας...
Μια κακή ζαριά κι ο Γιώργος, στα 53 του, βρέθηκε στο δρόμο. Μια ζωή θρύψαλα από τη μία στιγμή στην άλλη. Χωρίς μεροκάματο, μετά από κοντά 30 χρόνια δουλειάς ο Γιώργος. Και να μακαρίζει την τύχη του, που έχει μόνο ένα παιδί και έτσι θα γλυτώσει τους επιπλέον φόρους που το ''πατριωτικό καθήκον του''- κατά Στουρνάρα- θα τον υποχρέωνε να πληρώσει αν άφηνε ελεύθερο το πέος του να σπέρνει απογόνους.
Τώρα ο Γιώργος ψάχνει για δουλειά. Οποιαδήποτε δουλειά, ''μαύρη'', ''άσπρη'', δηλωμένη ή αδήλωτη. Για ένα πιάτο φαϊ, α ναι, και κάτι να περισσεύει για τα ''χαράτσια'' και τα τεκμήρια διαβίωσης. Γιατί ο Γιώργος μπορεί δουλειά να μην έχει, μπορεί τα εισοδήματά του να μηδενίστηκαν, αλλά το ''χαράτσι'' τρέχει και τα ''τεκμήρια διαβίωσης'' φορολογούν πλέον και το τελευταίο δικαίωμα που απόμεινε ακόμη στην οικογένειά του: το δικαίωμα να ανασαίνει και να καταναλώνει το πολύτιμο οξυγόνο αυτής της περέργης χώρας που λέγεται Ελλάδα.
Ο Γιώργος γνωρίζει ότι το ''δικαίωμα της αναπνοής'', που το βάφτισαν ''τεκμήρια διαβίωσης'', ααπειλεί πλέον με κατάσχεση το ίδιο του το σπίτι. Γιατί μπορεί ο νόμος να απαγορεύει την κατάσχεση της πρώτης κατοικίας για χρέη σε τράπεζες, αλλά όλα κι όλα. Στην ευνομούμενη κοινωνία μας είναι φυσικό, πολύ φυσικό, η Εφορία διατηρεί το δικαίωμα της κατάσχεσης για ''χρέη στο δημόσιο'', όπως βάφτισαν το χαράτσι, τα κάθε λογής τέλη, το ''τεκμαρτό εισόδημα'' του άνεργου και του απελπισμένου, που παρά την ανεργία και την απελπισία του επιμένει ακόμη να αναπνέει.
Και να οργίζεται, θα λέγαμε εμείς. Γιατί ο Γιώργος, μπορεί να νοιώθει ''περήφανος'' που με τον τρόπο του συμβάλλει στη ''σωτηρία της πατρίδας'', αλλά αν κάποια στιγμή εξωτερικεύσει αυτά που νοιώθει και σκέφτεται για τους ''σωτήρες'', θα τον περιλάβουν τα καλοζωισμένα κοράκια των καναλιών και ουαί και αλοίμονό του.
Γιώργος. Ένας απο τους 1.230.918 ανέργους του τρίτου τριμήνου στη χώρα μας. Προσοχή, των επισήμως αναγνωρισμένων ως μη έχοντας εργασία. Γιατί στους έχουντες εργασία, δηλαδή στους απασχολουμενους, περιλαμβάνονται ακόμη και αυτοί που δούλεψαν έστω και μία ώρα την εβδομάδα που πραγματοποιήθηκε η σχετική έρευνα της ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Σ.Σ. Προσέχτε τακτ: Αποχώρηση και όχι απόλυση. Τζόγος το δικαίωμα στην εργασία και η ζαριά που υποκαθιστά την υπογραφή του ''ανθρωπιστή'' εργοδότη κάτω από το... αποχωρητήριο.
Σ.Σ. 2. Να μου το θυμάστε, όπως πάμε δεν αποκλείεται να δούμε να κυκλοφορούν και λαχεία, που θα μοιράζουν στους τυχερούς όχι ''κέρδη πολλά'' αλλά θέσεις εργασίας...
Μια κακή ζαριά κι ο Γιώργος, στα 53 του, βρέθηκε στο δρόμο. Μια ζωή θρύψαλα από τη μία στιγμή στην άλλη. Χωρίς μεροκάματο, μετά από κοντά 30 χρόνια δουλειάς ο Γιώργος. Και να μακαρίζει την τύχη του, που έχει μόνο ένα παιδί και έτσι θα γλυτώσει τους επιπλέον φόρους που το ''πατριωτικό καθήκον του''- κατά Στουρνάρα- θα τον υποχρέωνε να πληρώσει αν άφηνε ελεύθερο το πέος του να σπέρνει απογόνους.
Τώρα ο Γιώργος ψάχνει για δουλειά. Οποιαδήποτε δουλειά, ''μαύρη'', ''άσπρη'', δηλωμένη ή αδήλωτη. Για ένα πιάτο φαϊ, α ναι, και κάτι να περισσεύει για τα ''χαράτσια'' και τα τεκμήρια διαβίωσης. Γιατί ο Γιώργος μπορεί δουλειά να μην έχει, μπορεί τα εισοδήματά του να μηδενίστηκαν, αλλά το ''χαράτσι'' τρέχει και τα ''τεκμήρια διαβίωσης'' φορολογούν πλέον και το τελευταίο δικαίωμα που απόμεινε ακόμη στην οικογένειά του: το δικαίωμα να ανασαίνει και να καταναλώνει το πολύτιμο οξυγόνο αυτής της περέργης χώρας που λέγεται Ελλάδα.
Ο Γιώργος γνωρίζει ότι το ''δικαίωμα της αναπνοής'', που το βάφτισαν ''τεκμήρια διαβίωσης'', ααπειλεί πλέον με κατάσχεση το ίδιο του το σπίτι. Γιατί μπορεί ο νόμος να απαγορεύει την κατάσχεση της πρώτης κατοικίας για χρέη σε τράπεζες, αλλά όλα κι όλα. Στην ευνομούμενη κοινωνία μας είναι φυσικό, πολύ φυσικό, η Εφορία διατηρεί το δικαίωμα της κατάσχεσης για ''χρέη στο δημόσιο'', όπως βάφτισαν το χαράτσι, τα κάθε λογής τέλη, το ''τεκμαρτό εισόδημα'' του άνεργου και του απελπισμένου, που παρά την ανεργία και την απελπισία του επιμένει ακόμη να αναπνέει.
Και να οργίζεται, θα λέγαμε εμείς. Γιατί ο Γιώργος, μπορεί να νοιώθει ''περήφανος'' που με τον τρόπο του συμβάλλει στη ''σωτηρία της πατρίδας'', αλλά αν κάποια στιγμή εξωτερικεύσει αυτά που νοιώθει και σκέφτεται για τους ''σωτήρες'', θα τον περιλάβουν τα καλοζωισμένα κοράκια των καναλιών και ουαί και αλοίμονό του.
Γιώργος. Ένας απο τους 1.230.918 ανέργους του τρίτου τριμήνου στη χώρα μας. Προσοχή, των επισήμως αναγνωρισμένων ως μη έχοντας εργασία. Γιατί στους έχουντες εργασία, δηλαδή στους απασχολουμενους, περιλαμβάνονται ακόμη και αυτοί που δούλεψαν έστω και μία ώρα την εβδομάδα που πραγματοποιήθηκε η σχετική έρευνα της ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου