Ζητούν δουλειά οι νέοι μας, τους μοιράζει ''φύκια και μεταξωτές κορδέλες'' η κυβέρνηση

Σήμερα η πλειονότητα των ελληνόπουλων σπουδάζουν τουλάχιστον μέχρι τα 18 τους χρόνια. Όμως, υπάρχει και ένας αριθμός παιδιών που από την εφηβική τους ηλικία βγαίνουν στην αγορά εργασίας. Και, δυστυχώς, για αυτά τα παιδιά οι πόρτες της κοινωνικής ένταξης στην Ελλάδα των Μνημονίων είναι ερμητικά κλειστές. Οι νέοι μας, στην πιο τρυφερή τους ηλικία, έρχονται αντιμέτωποι με μια κοινωνία που όχι απλώς τους αρνείται την ‘’πρώτη ευκαιρία’’, αλλά δεν τους δίνει ούτε τη δυνατότητα να βρουν μια έστω κακοπληρωμένη και πρόχειρη δουλειά για ν συμβάλουν στα οικονομικά της οικογένειάς τους.

Ας αφήσουμε, όμως, τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής να μιλήσουν.

Όπως προκύπτει από την πιο πρόσφατη Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, το τέταρτο τρίμηνο του 2012 κάπου 41.900 ελληνόπουλα ηλικίας από 15 έως 19 ετών είχαν ενταχθεί στο εργατικό δυναμικό της χώρας. Δηλαδή, είτε δούλευαν είτε αναζητούσαν δουλειά. Οι ‘’τυχεροί’’, που είχαν βρει κάποια εργασία, ήταν μόλις 13.000, δηλαδή το 30,9% του συνόλου (λιγότεροι από ένας στους τρεις). Οι υπόλοιποι 28.900 στοιχίζονταν στις στρατιές των ανέργων. Το ποσοστό της ανεργίας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ανέρχεται στο 69,1%.

Τα αγόρια αυτής της ηλικίας που έχουν ενταχθεί στο εργατικό δυναμικό ανέρχονται σε 25.600. Κατάφεραν να βρουν δουλειά μόνο τα 10.400, ενώ οι υπόλοιποι 15.200 έφηβοι που θέλουν να εργαστούν δεν στάθηκαν ‘’τυχεροί’’. Ποσοστό ανεργίας 59,5%.

Τα κορίτσια αυτής της ηλικίας μάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν ένα κερδοφόρο αριθμό στο λαχείο παρά να βρουν δουλειά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., στο εργατικό δυναμικό της χώρας έχουν ενταχθεί 16.300 κορίτσια ηλικίας 15-19 ετών. Κάποια δουλειά έχουν βρει μόλις τα 2.600 κορίτσια, ενώ τα υπόλοιπα 13.700 απλώς συνεχίζουν το ψάξιμο. Ποσοστό ανεργίας (κρατηθείτε) 84%!

Η επόμενη ηλικιακή ομάδα περιλαμβάνει τους νέους 20-24  ετών. Από τους 270.300 νέους αυτής της ηλικίας που έχουν ενταχθεί στο εργατικό δυναμικό, κάποια δουλειά βρήκαν οι 118.800, ενώ οι υπόλοιποι 151.600 ‘’εμπλουτίζουν’’ με τις ιδέες, τα όνειρά τους και τια προσόντα τους τις τάξεις των ανέργων. Ποσοστό ανεργίας 56,1%.

Σε πιο δυσχερή θέση βρίσκονται οι νέες κοπέλες. Δουλειά έχουν βρει μόνο οι 47.600 σε σύνολο 127.300, ενώ άνεργες είναι οι 79.700. Ποσοστό ανεργίας 62.6%.

Οι νέοι άνδρες 20-24 ετών που έχουν ενταχθεί στο εργατικό δυναμικό ανέρχονται σε 143.000. Τα έχουν καταφέρει μόνο οι 71.200, ενώ οι υπόλοιποι 71.900 είναι άνεργοι. Ποσοστό ανεργίας 50,2%.

Πολύ πάνω από το μέσο όρο κυμαίνονται τα ποσοστά ανεργίας και στην επόμενη ηλικιακή ομάδα εργαζομένων, 25-29 ετών. Το συνολικό εργατικό δυναμικό αυτής της ομάδας ανέρχεται σε 588.700 άτομα. Δουλειά έχουν βρει τα 356.500 άτομα, ενώ αναζητούν ακόμη την ‘’ευκαιρία’’ 232.200 άτομα. Ποσοστό ανεργίας 39,4%. Η εικόνα κατά φύλο είναι η εξής::

·         Από τους 326.700 άνδρες, εργάζονται οι 202.000, ενώ οι υπόλοιποι 124.700 είναι άνεργοι. Ποσοστό ανεργίας 38,2%.

·         Από τις 262.000 γυναίκες, εργάζονται οι 154.600, ενώ άνεργες είναι οι 107.400. Ποσοστό ανεργίας 41%.

Αξίζει να αναφέρουμε μερικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της εργασίας των ‘’τυχερών’’ νέων. Βασιζόμαστε πάντα στα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.

• Οι μερικώς απασχολούμενοι στην Ελλάδα ανέρχονται σε 313.800, που αντιστοιχούν στο 8,5% του συνόλου των εργαζομένων.

Στους νέους εργαζόμενους τα ποσοστά των μερικώς απασχολουμένων είναι πολλαπλάσια.

• 40,4% στην ηλικιακή ομάδα 15-19 ετών (5.200 άτομα σε σύνολο 13.000). Στα αγόρια 33,9% (3.500 σε 10.400 άτομα) και στα κορίτσια 66,3% (1.700 σε 2.600 άτομα).
• 20,2% στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών (24.000 άτομα σε σύνολο 118.800, από τα οποία τα 17.700 δηλώνουν ότι δεν μπόρεσαν να βρουν πλήρη απασχόληση). Στους νέους 16,6% (11.800 άτομα σε σύνολο 71.200) και στις νέες 25,6% (12.200 άτομα σε σύνολο 47.600).
• 12,7% στην ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών (45.400 άτομα σε σύνολο 356.500). Στους άνδρες 7,1% (14.300 άτομα σε σύνολο 202.000) και στις γυναίκες 20,1% (31.100 άτομα σε σύνολο 154.600).

‘’Ποιοτικά’’ χαρακτηριστικά, όμως, έχει και η ανεργία. Και δυστυχώς, αυτά είναι εφιαλτικά και θα έπρεπε να είχαν κάνει τους κυβερνώντες μας να το βουλώσουν αντί να κομπάζουν για την δήθεν ανάπτυξη που όλο έρχεται, για τους επενδυτές που θα κατακλύσουν τη χώρα μας, που αυτοί ‘’έσωσαν’’, μετά την ολοκλήρωση του ‘’σωσίματος’’, για  τις 700.000 ‘’θέσεις εργασίας’’ που σκορπίζει δεξιά και αριστερά ο Ευάγγελος, για τις ‘’ξέρες’’ που αποφύγαμε. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Από το σύνολο των 1.295.500 ανέργων, οι 846.600, δηλαδή το 65,3% αναζητούν δουλειά για πάνω από 12 μήνες.

Οι 310.800 άνεργοι, το 24% του συνόλου, είναι ‘’νέοι άνεργοι’’, δηλαδή δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να δουλέψουν έστω και σε μία δουλειά με αμοιβή- χαρτζιλίκι.

Στους άνεργους 15-19 ετών, το 89,4% είναι ‘’νέοι άνεργοι’’ (άρα δεν δικαιούνται ούτε επίδομα ανεργίας), ενώ το 35% ψάχνει για δουλειά πάνω από 12 μήνες (ούτε αυτοί δικαιούνται επίδομα ανεργίας).

Στους άνεργους 20-24 ετών, το 68,8% είναι ‘’νέοι άνεργοι’’ και το 55,6% ψάχνει για δουλειά πάνω από 12 μήνες.

Στους άνεργους 25-29 ετών, το 41% είναι ‘’νέοι άνεργοι’’ και το 68% ψάχνει για δουλειά πάνω από 12 μήνες.

Οι αριθμοί μπορεί να κουράζουν, αλλά είναι αυτοί που αποτυπώνουν την ‘’μνημονιακή’’ πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε μονάδα των περίπου 1.300.000 ανέργων, των 846.600 ‘’παλαιών ανέργων’’, των 310.800 ‘’νέων ανέργων’’ κρύβεται ένας άνθρωπος. Ένας συνάνθρωπός μας με συναισθήματα, με αγωνίες και προβλήματα, με ανάγκες και όνειρα.

‘’Φτηνές’’ είναι οι πολιτικάντικες υποσχέσεις μπροστά στις κάμερες ή από τα έδρανα της Βουλής. ‘’Φτηνιάρηδες (όχι φτωχοί, κάθε άλλο) είναι οι ίδιοι οι κυβερνώντες, που από τη μια εκφράζουν την οδύνη τους για τα δεινά του ελληνικού λαού, αλλά από την άλλη έχουν αναγάγει σε ‘’τρόπο ζωής’’ το ‘’ναι σε όλα’’ και κόβουν ‘’κουστούμια’’ φόρων και χαρατσιών- ψαλιδίζοντας ταυτόχρονα μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές- με γνώμονα όχι το ‘’έχειν’’ των κατοίκων αυτής της χώρας αλλά το ‘’θέλειν’’ και το ‘’απαιτείν’ των δανειστών, τοκογλύφων και κάθε είδους οικονομικών και πολιτικών κερδοσκόπων της Υφηλίου γενικότερα και της Ευρωζώνης ειδικότερα.

Κύριε Σαμαρά, κύριε Βενιζέλο, κύριε Κουβέλη, κύριοι υπουργοί, βουλευτές και ανεγκέφαλοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ‘’ιδού η Ρόδος’’ (το ‘’πήδημα’’ το εφαρμόζετε με συνέπεια επί ενός ολόκληρου λαού). Οι 1.300.000 επίσημοι άνεργοι, οι 500.000 απλήρωτοι εργαζόμενοι, τα παιδιά μας που αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό, οι γέροι μας που αργοπεθαίνουν χωρίς γιατρούς και φάρμακα, οι ατέλειωτες ουρές στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ, είναι η κληρονομιά της πολιτικής σας. Αλλά εμείς δεν σκοπεύουμε να αποδεχτούμε μια τέτοια κληρονομιά.

Σήμερα εγώ, αύριο εσύ. Όλοι οι λαοί χωράνε στο ''λάκκο των λεόντων''

Και μετά την Κύπρο; Ο ‘’λάκκος των λεόντων’’ χωράει κι άλλους ‘’εταίρους’’ και συνεχώς θα διευρύνεται για να εξασφαλίζει νέες θέσεις, για να χωρέσει τελικά και λαούς που σήμερα λοιδορούν τους ‘’ανόητους’’, τους ‘’τεμπέληδες’’, τους ‘’παρασιτικούς’’ λαούς του μεσογειακού υπογαστρίου της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο ‘’λάκκο’’ χωράνε όλοι, ‘’εργατικοί’’ και ‘’τεμπέληδες’’, βόρειοι και νότιοι. Και τελικά, θα βρεθούνε όλοι τους εκεί, όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, λαοί καθημαγμένοι, λαοί απελπισμένοι, λαοί ταπεινωμένοι. Σε μια Ευρώπη του μέλλοντος, όπου ο μόνος νόμος που θα ισχύει θα είναι ο νόμος του κέρδους, της κρατικής ληστείας, της ατομικής επιβίωσης. Ζούγκλα; Ναι, χωρίς το κατ’ εξοχή ανθρώπινο χαρακτηριστικό, που είναι η αλληλεγγύη. Ο αδυσώπητος νόμος της ‘’επιλογής των ειδών’’, οι δαρβινισμός εφαρμοσμένος στην ανθρώπινη κοινωνία. Ποια κοινωνία; Ποια ανθρώπινη κοινωνία; Χωρίς εργασία, χωρίς αξιοπρέπεια, με οδηγό το ένστικτο της επιβίωσης για τους πολλούς, το άκρατο κέρδος για τους πολύ λίγους, την χωρίς όρια εξουσία για τους ισχυρούς. Με τους αδύναμους καταδικασμένους σε αφανισμό, έτσι όπως ακριβώς γίνεται στη ζούγκλα, όπου ‘’ο θάνατός σου η ζωή μου’’ είναι ο θεμελιώδης νόμος.

Η εφαρμογή των μνημονίων στην περίπτωση της Ελλάδας έγινε σε πολλά στάδια. Η ‘’χώρα’’ σώνεται συνεχώς, με περικοπές μισθών και συντάξεων, με καταστροφή του κοινωνικού κράτους, με απίστευτους φόρους, με την ανεργία να φτάνει σε επίπεδα συγκρινόμενα με εκείνα της μεγάλης κρίσης του μεσοπολέμου.

Σε αυτή την πορεία προς τη ‘’σωτηρία’’ το κράτος χρήσθηκε με το έτσι θέλω συνιδιοκτήτης της ιδιωτικής περιουσίας (βλέπε ‘’χαράτσι’’), πετώντας στα ‘’σκουπίδια’’ του νεοφιλελευθερισμού τον θεμελιώδη νόμου του καπιταλισμού, που θεωρεί απαραβίαστο και ιερό το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Το ‘’τρελό’’ είναι ότι στο ‘’απαραβίαστο της ιδιοκτησίας’’ πατούσε για πάνω από 70 χρόνια όλη η προπαγάνδα κατά του κομμουνισμού, ενώ πέρσι την άνοιξη ένα από τα στοιχεία  της προεκλογικής εκστρατείας των σημερινών κυβερνητικών κομμάτων κατά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι ‘’θα μας πάρει τα σπίτια’’.

Σήμερα, οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, μας πείθουν ότι η Ευρώπη ‘’σπριντάρει’’ στη λεωφόρο του χαμού της, πατάει γκάζι στην τελική ευθεία προς τη ‘’γερμανική ολοκλήρωση’’. Οι καταθέσεις τώρα στο στόχαστρο, το άλλο απαραβίαστο ‘’ταμπού’’ κατά τους νεοφιλελεύθερους, που όπως αποδείχθηκε παραβιάζεται πολύ εύκολα όταν ‘’ο σκοπός αγιάζει τα μέσα’’. Οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, βεβαίως, δεν είναι μόνο των ολιγαρχών, δεν είναι μόνο ‘’μαύρο χρήμα’’. Είναι κεφάλαια κίνησης επιχειρήσεων, είναι τα εφάπαξ των συνταξιούχων, η αποζημίωση του απολυμένου, οι κόποι μιας ζωής επιχειρηματιών και εργαζομένων,

Το ‘’κόλπο’’ γνωστό. Στην Ελλάδα στο όνομα της περιστολής της φοροδιαφυγής φορολογούνται άγρια όσοι πλήρωναν τους φόρους τους, ενώ οι πραγματικοί φοροφυγάδες συνεχίζουν να μας ‘’βγάζουν τη γλώσσα’’. Στην Κύπρο, τώρα, στο όνομα της εξάλειψης του ‘’μαύρου χρήματος’’ κουρεύεται το χρήμα των καταθετών που δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να εμπιστευτούν τους νόμους που διέπουν την ‘’πίστη’’.

Σ.Σ. Πριν αρκετές δεκαετίες, όταν ήμουνα μαθητής Δημοτικού, μας έβαζαν και γράφαμε εκθέσεις για την αποταμίευση, με έπαθλο ένα κουμπαρά της Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. ‘’Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι’’, ήταν ο τίτλος της έκθεσης, που σκοπό είχε να μας μάθει την αξία της αποταμίευσης. Αλήθεια, σήμερα θα τολμούσαν να βάλουν αυτή την έκθεση στα παιδιά και στα εγγόνια μας, τους σημερινούς μαθητές δημοτικού;

 Στο 38% η ανεργία στην Κύπρο σε δύο χρόνια

 

Ακούγοντας τα ‘’νέα’’ για την Κύπρο, ένα στοιχείο μου έκανε πολύ εντύπωση. Για κάθε μείωση του ΑΕΠ κατά 1%, λένε οι οικονομολόγοι, θα χάνονται στην Κύπρο 7.000 θέσεις εργασίας.

Το έψαξα λίγο το ζήτημα, ανατρέχοντας στα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

-Το εργατικό δυναμικό στην Κύπρο ανέρχεται σε περίπου 450.000 άτομα. Ήδη, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι είναι κάτι παραπάνω από 45.000 άτομα.

-Τα επόμενα δύο χρόνια εκτιμάται ότι η Κύπρος θα ‘’χάσει’’ το 18% το ΑΕΠ.

Που σημαίνει ότι θα χάσουν την εργασία τους 7.000 Χ 18 = 126.000 άτομα.

Δηλαδή, οι άνεργοι στο τέλος της διετίας θα φτάσουν τα 126.000 + 45.000 = 171.000 άτομα.

Με άλλα λόγια, το ποσοστό ανεργίας θα εκτοξευτεί στο 38% του εργατικού δυναμικού!

Οι Κύπριοι, λοιπόν, θα φτάσουν στο σημείο να μακαρίζουν τους Έλληνες, αφού οι εκτιμήσεις για τη χώρα μας ‘’περιορίζουν’’ την ανεργία στο 26%-29%.

Ιδού το μεγάλο άλμα που πραγματοποίησε η Ευρωζώνη τις τελευταίες εβδομάδες.

-Για την Ελλάδα χρειάστηκαν πέντε χρόνια ύφεσης και τρία χρόνια μνημονίων για να μειωθεί το ΑΕΠ κατά 20% και να φτάσει η ανεργία του 26%.

-Στην περίπτωση της Κύπρου οι διαδικασίες είναι πιο ακαριαίες. Σε δύο χρόνια μόνο το ΑΕΠ θα μειωθεί σε ποσοστό που ελάχιστα απέχει από αυτό που ‘’έχασε’’ η Ελλάδα σε πέντε χρόνια , ενώ οι επιδόσεις της στην ανεργία μάλλον θα είναι εκτός συναγωνισμού.

Για το επόμενο θύμα οι διαδικασίες θα είναι ακόμη πιο συνοπτικές. Η πείρα, βλέπεις, τώρα δίνει τους καρπούς της. Βασικές αρχές του καπιταλισμού (ιερότητα ιδιοκτησίας, απαράβατα ιδιωτικών καταθέσεων κλπ) κατάντησαν κουρελόχαρτα στην ενιαία αγορά των χαοτικών ανισοτήτων που δημιούργησαν οι συνεταίροι ηγετίσκοι της ζώνης του ευρώ. Ποιος μιλάει τώρα για ‘’σύγκλιση’’ ή ακόμη περισσότερο για ‘’Ευρώπη της αλληλεγγύης’’;

Σε αυτή την Ευρώπη ‘’σώζονται’’ οι τράπεζες, αλλά σκοτώνονται οι λαοί, με βασανιστικό τρόπο είτε ακαριαία. Η γκιλοτίνα της δημοσιονομικής πειθαρχίας θερίζει κεφάλια, αναρίθμητα κεφάλια, και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.

Σε αυτή την Ευρώπη οι Νοτιο-ευρωπαίοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα λεφτά είναι για τους Βόρειος, στις δικές τους τράπεζες θα πρέπει να συγκεντρωθούν.

Ο δικός τους ρόλος, στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται στη Γηραιά Ήπειρο, είναι να παρέχουν φτηνό εργατικό δυναμικό, εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιώσεις, που θα εκλιπαρεί για μισθούς των 300 και 400 ευρώ.

Οι χώρες τους; Φτηνά θέρετρα για τους πλούσιους Βορειο-ευρωπαίους. Οι φυσικοί τους πόροι εκχωρημένοι στους ‘’επενδυτές’’ της νέου τύπου ανάπτυξης με ευτελές αντίτιμο. Οι υποδομές τους ενταγμένες στο αναπτυξιακό πρότυπο των μνημονίων. Τα ενεργειακά τους αποθέματα υπό ‘’ευρωπαϊκή ιδιοκτησία’’ και εκμετάλλευση.

Τη θέλουμε αυτή την Ευρώπη; Δεν τη θέλουμε. Κάτι δεν πρέπει να κάνουμε, λοιπόν; Για να μην μας σιχτιρίζουν αύριο τα παιδιά μας, για να μην μας αναθεματίζουν μεθαύριο τα εγγόνια μας. Και πρώτα από όλα, για να μην ντρεπόμαστε εμείς για τα όνειρα της νιότης μας, για τον ‘’δωσι-κωλισμό’’  της ώριμης ηλικίας μας.

Μοιράζουν ''χάντρες''- χωρίς μεταξωτές κορδέλες- στους ιθαγενείς ανέργους

Το ανακοίνωσε με το γνωστό αυτοκρατορικό του υφάκι. Κατάρτισε, λέει, ολοκληρωμένο σχέδιο δημιουργίας 700.000 θέσεων εργασίας. Και, άκουσον- άκουσον, έστειλε σημείωμα στους εκπροσώπους των δανειστών, στο οποίο επεξηγεί διεξοδικά όλα τα βήματα που απαιτείται να γίνουν ώστε να ανασχεθεί το κορυφαίο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας’’. Καθαρά πράγματα, η ενημέρωση των επικυρίαρχων προέχει και μετά μπουμπουνίζουμε τα νέα και στους ιθαγενείς.

Μόνο που ο θόρυβος που προκαλούν τέτοιου είδους ‘’ειδήσεις’’ δεν προέρχεται από ‘’θεϊκούς κεραυνούς’’, αλλά από πορδές των ηνιόχων της εξουσίας, από τον κώλο τους κατευθείαν στα μούτρα των εκατομμυρίων ανέργων τούτης της χώρας.

Τι είπε, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος. Με 1,3 δις ευρώ θα δημιουργήσει, λέει, 700.000 θέσεις εργασίας. Εκπληκτικό, με 1.857 ευρώ ο θαυματοποιός δημιουργεί μια θέση εργασίας, γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης του ‘’κονδυλίου’’ των 1,3 δις ευρώ με τις 700 χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα πλημμυρίσουν την κοινωνία μας.

Ο συγκυβερνήτης γίνεται ακόμη πιο συγκεκριμένος. Αυτά τα 1,3 δις θα καταμεριστούν ως εξής:

-500 εκατομμύρια για τη στήριξη- διατήρηση 500.000 θέσεων εργασίας σε κλάδους που απειλούνται. Ολάκερα 1.000 ευρώ για κάθε θέση εργασίας (προφανώς ''ξεχνάει'' ότι οι συγκεκριμένοι κλάδοι δεν απειλούνται γιατί τους λείπει το χιλιάρικο, αλλά γιατί δεν έχουν αντικείμενο εργασίας).

-450 εκατομμύρια για τη δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης αυτεπιστασίας και κοινωνικής εργασίας. 4.500 ευρώ για κάθε θέση εργασίας (πιο γαλαντόμο το ΠΑΣΟΚ με τους άρχοντες της ΤΑ).

-100 εκατομμύρια για τη δημιουργία 20.000 θέσεων εργασίας σε συνεταιριστικές εταιρείες κοινωνικής οικονομίας. 5.000 ευρώ για κάθε θέση εργασίας (αλήθεια, τι είναι αυτές οι ‘’εταιρείες κοινωνικής οικονομίας’’;).

-250 εκατομμύρια για το άνοιγμα 80.000 θέσεων για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας από νέους ανθρώπους. 3.125 ευρώ για κάθε θέση.

Ο τρανός πολιτικός και συνταγματολόγος βαφτίζει θέσεις εργασίας τη συμμετοχή των νέων σε σεμινάρια επιμόρφωσης (που στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν δίνουν καμία επαγγελματική διέξοδο στους συμμετέχοντες, αλλά μόνο μια ολιγόμηνη οικονομική ‘’βοήθεια’’), τα πεντάμηνα κοινωνικής εργασίας στους δήμους (με 360 ευρώ το μήνα, αν δεν κάνω λάθος), την πληρωμή μέρους του εργατικού κόστους σε κάποιες επιχειρήσεις με αντάλλαγμα να μην κάνουν απολύσεις και τη συμμετοχή σε εκείνες τις παπανδρεϊκής- φαντάζομαι- έμπνευσης συνεταιριστικές εταιρείες κοινωνικής οικονομίας.

Το κλου της υπόθεσης είναι ότι ούτε το κονδύλι του 1,3 δις έχει εξασφαλιστεί. Τα 750 εκατομμύρια ‘’προέρχονται’’ (θα προέλθουν είναι ο σωστός χρόνος) από τους πόρους του ΕΣΠΑ, που (προσέξτε το αυτό) πρέπει να μεταφερθούν από άλλο προγράμματα στο κοινωνικό ταμείο. Στο ΛΑΕΚ υπάρχουν διαθέσιμα 150 εκατομμύρια και άλλα 400 εκατομμύρια μπορούν να βρεθούν από τον αλληλόχρεο λογαριασμό του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ (έτσι απλά και βολικά, εκατομμύρια που προσφέρονται ως μεταξωτές κορδέλες στους ιθαγενείς ψηφοφόρους).

Μα αν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αν με μία κίνηση και λιγότερα από 2.000 ευρώ για κάθε θέση εργασίας (κατά μέσο όρο) μπορούμε να σβήσουμε τη μισή ανεργία γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια οι ‘’εθνο- σωτήρες’’;

Προφανώς δεν είναι έτσι τα πράγματα και το ξέρουν πολύ καλά οι εισπράκτορες πόρων, φόρων και τελών για τον μπεζαχτά των επικυρίαρχων δανειστών. Η ανεργία καταπολεμάται μόνο με επενδύσεις που δημιουργούν υπεραξίες (όχι με ιδιωτικοποιήσεις με αποκλειστικό στόχο το μάζεμα χρημάτων για τους δανειστές), με τζίρο στην αγορά που ανακυκλώνει το χρήμα (όχι με φοροεπιδρομές που μαζεύουν το ελάχιστο εναπομείναν χρήμα στη ‘’μαύρη τρύπα’’ των δανείων).

Η κάθε θέση εργασίας, πραγματική θέση εργασίας και όχι ‘’συμμετοχή στα σεμινάρια’’ ή ολιγόμηνη απασχόληση με (κυριολεκτικά) τρεις και εξήντα το μήνα, κοστίζει αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ σοβαρής επένδυσης που θα γεννήσει παραγωγή, τζίρο, νέο χρήμα.

Τότε προς τι οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις; Καταρχήν οι φρούδες ελπίδες αποτελούν τροφή για το πελατειακό κράτος. Έτσι έμαθαν, έτσι συνεχίζουν να πράττουν.

Κατά δεύτερο, ποντάρουν στην απελπισία των ανέργων, για τους οποίους είναι πολύτιμα ακόμη και τα 2-3 κατοστάρικα που τους υπόσχονται ότι θα παίρνουν για λίγους μήνες.

Και το σημαντικότερο, η όλη ιστορία έχει να κάνει και με αυτό που αποκαλούμε ‘’ευημερία των αριθμών’’. Οι συμμετέχοντες σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και σε κοινωνική εργασία (με τρεις και εξήντα, όπως είπαμε) διαγράφονται από τις λίστες των ανέργων. Έτσι, οι ‘’σωτήρες’’ μας μπορούν να πανηγυρίσουν για τη μείωση της ανεργίας ‘’στα χαρτιά’’, να την προβάλλουν ως ‘’επιτυχία’’ του κυβερνητικού και οικονομικού τους προγράμματος, να διεκδικήσουν ‘’δια της προσφοράς ενός ξεροκόμματου’’ (και αυτού προσωρινά) στους απελπισμένους και πεινασμένους άνεργους για άλλη μια φορά την ψήφο  τους.

Το θράσος τους είναι απίστευτο και απύθμενο. Η αναλγησία τους δεν έχει όρια.

Σ.Σ. ‘’Νοιώθω σαν νταβατζής, που τέσσερα χρόνια με θρέφει με τη δουλειά της η γυναίκα μου και εγώ κάθομαι άνεργος στο σπίτι’’, άκουσα να λέει σε πρωινή εκπομπή ένας- πάνω από πενήντα χρονών- μακροχρόνια άνεργος. Ο συνάνθρωπός μας, όχι μόνο είναι άνεργος αλλά και έχασε την ιδιότητα του ‘’μακροχρόνιου ανέργου’’ (με βάση την οποία θα μπορούσε να ζητήσει να μπει στο κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ), γιατί συμμετείχε σε ‘’πρόγραμμα επανακατάρτισης’’ του ΟΑΕΔ και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Και το χειρότερο; Δεν έχει πληρωθεί ακόμη το πεντακοσάρικο της ‘’επανακατάρτισης’’.

Σ.Σ. Ένας άνεργος παύει να είναι άνεργος, αν την εβδομάδα που πραγματοποιείται η έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛ.ΣΤΑΤ. βρεθεί να έχει δουλέψει επ’ αμοιβή έστω και μία ώρα (την εβδομάδα όχι την ημέρα) ή έχει απασχοληθεί τουλάχιστον μία ώρα σε οικογενειακή επιχείρηση.

Θαύμα! θαύμα! ''Συγκράτησαν'' την ανεργία κάτω από τα 1,3 εκατομμύρια άτομα...

Χρειάζονται άλλοι 4.465 άνεργοι για να ''πιάσουμε'' το όριο

Χάθηκαν 250.900 θέσεις εργασίας μέσα σε ένα χρόνο. Σε σχέση με το 2008 οι απώλειες ανέρχονται σε 871.700 θέσεις εργασίας. Στην πενταετία της κρίσης χάθηκε το 1/5 του συνόλου των θέσεων εργασίας. Πάνω από το 50% οι απώλειες στις κατασκευές, στο 34,5% στη μεταποίηση, στο 21,2% στο εμπόριο

Η κυβέρνηση και οι συγκυβερνώντες μπορούν τώρα να πανηγυρίσουν. Χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές τους και στην πολιτική εθνικής σωτηρίας που εφαρμόζουν με συνέπεια- και κυρίως, με κοινωνική ευαισθησία, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε- κατάφερε να συγκρατήσει την ανεργία σε επίπεδα κάτω του 1,3 εκατομμυρίων ατόμων το δ' τρίμηνο του 2012.
Μέγα επίτευγμα. Για να ''στρογγυλέψει'' ο αριθμός των ανέργων στα 1,3 εκατομμύρια, πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους άλλα 4.465 άτομα, αριθμός που μπορεί να καλυφθεί σε λιγότερο από μία εβδομάδα, με τους τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης που γνωρίζει στη μνημονιακή εποχή η ανεργία.
Μετά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και ένα άλλο γεγονός που συνταράσσει την κοινωνία μας τις τελευταίες ημέρες και έχει σκορπίσει ρίγη ενθουσιασμού σε όλους τους ανέργους. Αναφερόμαστε στις 700.000 θέσεις εργασίας που μας ''προσφέρει'' φρεσκοψημένες και ζεστές στο πιάτο της ύφεσης το ΠΑΣΟΚ. Τόσο απλά. ''Πάρτε κόσμε'', ''έχουμε για όλους μια θέση εργασίας''. Και η ανεργία, δια μαγείας, και δια χειρός Βαγγέλη, θα πέσει αυτομάτως στο μισό και ακόμα πιο κάτω.
Τι κι αν στην αγορά δεν κινείται τίποτε. Τι κι αν τα μαγαζιά κλείνου κατά χιλιάδες ή φυτοζωούν χωρίς τζίρο και πελάτες. Τι κι αν η βιομηχανική παραγωγή έχει υποχώρησει σε επίπεδα 20 χρόνων πριν και η αγοραστική δύναμη στην εποχή ττων αρχών της δεκαετίας του '80. Εμεις ''μοιράζουμε θέσεις εργασίας''. Άλλωστε δεν κοστίζουν τίποτε, στα λόγια.
Ντροπή τους, παίζουν με τον πόνο εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, τάζουν χάντρες στους ιθαγενείς και κουνούν επιτιμητικά το δάχτυλο σε όποιον ''τολμήσει'' να αμφισβητήσει τις συνταγές και τα λεγόμενά τους. Και αν επιμένει, ε, τότε υπάρχει και ηυπηρεσία ''Προστασίας του Πολίτη'' (έτσι λέγεται πια ο κρατικός ξυλοδαρμός αυτών που ''δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις'').
Κοιτάζοντας τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για την ανεργία, μου έρχονται στο μυαλό οι ατέλειωτες συναντήσεις των συν-αρχηγών της τρι-κούβερτης κυβέρνησης. Τα λόγια συμπαθείας και κατανόησης προς τους απελπισμένους συμπολίτες μας, οι ξένοι επενδυτές που όλο έρχονται και ποτέ δεν φτάνουν, η ανάπτυξη που πάντα είναι ''επί θύραις''. Α, και τα ''χαράτσια'', που λενε επιβάλλει η ''κακή'' η τρόικα να συνεχιστεί η είσπραξή τους από τη ΔΕΗ. τι κι αν πριν ένα μήνα (στις 13-14 Φλεβάρη) στα ΜΜΕ έπαιζε η είδηση ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα εναλλακτικό σενάριο να συνεχίσει η είσπραξη του χαρατσιού από τη ΔΕΗ.
Μας θεωρούν μωρούς και ψάρια σε ότι αφορά τη μνήμη μας. ''Ποιος θα θυμάται, λένε, τι λέγαμε-ή τι διαρρέαμε- πριν ένα μήνα. Να τα φορτώσουμε όλα στην τρόικα, να το παίξουμε κι εμείς λίγο ζόρικοι και καθαρίσαμε''. Όμως, πάντα κάποιοι θα θυμούνται...

Οι άνεργοι, λοιπόν, είναι κατά 4.465 άτομα λιγότεροι από 1,3 εκατομμύρια άτομα. Επίτευγμα; Ίσως για την κυβέρνηση που διαθέτουμε. Το 26% των εργαζομένων είναι άνεργοι. Δηλαδή κάτι παραπάνω από 1 στους 4. Θα μας πάρει κάποιους μήνες μέχρι να φτάσουμε την αναλογία στο 1 προς 3. Επίτευμα κι αυτό; Ναι, Κι ο Βενιζέλος ρίχνει ήδη στο τραπέζι εφτά εκατοσταριές χιλιάδες θέσεις εργασίας. Από το μανίκι του τις έβγαλε; Και τι έκανε τόσο καιρό; Μάλλον περίμενε να φτάσει η ανεργία στο απροχώρητο, να την τσακίσει μετά με μια γροθιά, ώστε να προβάλλει σε όλη του τη μεγαλοπρεπεια το μεγαλείο του ανδρός.

Αίφνης, μου έρχονται στο νου και οι παραινέσεις του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς του. ''Ξεχάστε στις αργίες'', τους έλεγε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Από το Σεπτέμβριο, ακόμη, έδινε ο ίδιος το καλό παράδειγμα, αφιερώνοντας ατέλειωτες ώρες από τη ζωή του στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Κι όχι μόνο ''έσβηνε'' τις μέρες της σχόλης του, αλλά καλούσε και τις κάμερες για να απαθανατίσουν τη θυσία του. Ήταν ένα σαββατιάτικο μεσημέρι, όταν ο πρωθυπουργός έμπαινε στο Μέγαρο Μαξίμου και κοντοστάθηκε για να απαντήσει στην εξής ερώτηση του περιδεούς δημοσιογράφου: ''Κύριε πρόεδρε, Σάββατο μεσημέρι στο γραφείο σας;;''.
''Δεν υπάρχουν Σάββατα. Υπάρχει πολύ δουλειά και λίγος χρόνος...''
Ιστορική δήλωση. Μνημείο των θυσιών που υφίσταται ο πρωθυπουργός μιας καθημαγμένης χώρας. Θυσιάζει ακόμη και τα Σάββατά του για να τη σώσει.
Μετά από δεκαετίες, όταν οι ιστορικοί θα γράφουν τις μονογραφίες τους για τη μεγάλη κρίση των μνημονίων, σίγουρα θα καταχωρούν σε περίοπτη θέση τη δήλωση αυτή, ως δείγμα της αυτοθυσίας του συγκεκριμένου πρωθυπουργού, ως παράδειγμα προς μίμηση  για τους πολιτικούς ηγέτες του μέλλοντος.

Ξανακοιτάζω την ανακοίνωση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Στους πίνακες διαβάζω ότι η ανεγία στους νέους 15-24 ετών φθάνει το 57,8%. Και λίγο παρακάτω, στα ψιλά, το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες αυτής της ηλικακής ομάδας σκαρφαλώνει στο 65%.
Να δούμε και μερικά ακόμη στοιχεία που περιλαμβάνονται στα ψιλά, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μετατρέψουμε τα ποσοστά σε αριθμούς. Όχι απλούς αριθμούς, αριθμούς που ο καθένας τους περικλείει ένα άνθρωπο, μια τραγωδία, ένα ''καμένο όνειρο'', το ψωμί που λείπει από χιλιάδες τραπέζια ελληνικών οικογενείων, σκοτεινά χωρίς ηλεκτρικό σπίτια, κρύα διαμερίσματα, υποσιτιζόμενα παιδιά, εκατοντάδες ράτζα στα νοσοκομεία και.... και...
Έχουμε και λέμε, λοιπόν (διαβάζουμε από την ανακοίνωση της ΕΛ.ΣΤΑΤ.):
-''Το ποσοστό των ''νέων ανέργων'', δηλαδή των ανέργων που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στο παρελθόν, ανέρχεται στο 24% του συνόλου των ανέργων''. Δηλαδή, σε πάνω από 310.000 δικούς μας ανθρώπους δεν δόθηκε ποτέ η ευκαρία να κάνουν ένα μεροκάματο, έστω και κακοπληρωμένο, να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους, να γευτούν την ικανοποίηση ότι έβαλαν στην τσέπη τους μερικά ευρώ που τα έβγαλαν οι ίδιοι από τη δουλειά τους.
-''Οι μακροχρόνια άνεργοι (αυτοί που αναζητούν από 12 μήνες και άνω εργασία, ανεξάρτητα αν είναι ''νέοι'' ή παλαιοί άνεργοι''), αποτελούν το 65,3% του συνόλου''. Το ''ψυχρό'' ποσοστό 65,3% αντιστοιχεί σε περίπου 850.000 ανθρώπους. Πρακτικά αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποκλειστεί από την αγορά εργασίας και μάλλον οι 700.000 θέσεις εργασίας που έβγαλε από το μανίκι του ο Βενιζέλος, τους φαντάζει ως λεπίδι που ξύνει τις κακοφορμισμένες πληγές τους.

Αξίζει και μία ματιά στις κλαδική διάρθωση της ανεργίας:
-Στη μεταποίηση τον τελευταίο χρόνο (σύγκριση δ' τριμήνου 2012 με δ' τρίμηο 2011) χάθηκαν 38.300 θέσεις εργασίας, το 9,9% του συνόλου των θέσεων εργασίας του κλάδου.
-Στις κατασκευές χάθηκαν 22.200 θέσεις εργασάις, το 9,8% του συνόλου.
-Στις μεταφορές οι απώλειες ανήλθαν σε 13.900 θέσεις εργασίας, το 7,2% του συνόλου.
-Στο εμπόριο χάθηκαν 66.400 θέσεις ανεργίας, το 9,2% του συνόλου.
-Στον κλάδο ''χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστές δραστηριότητες'' η απασχόληση μειώθηκε κατά 13.300 θέσεις εργασίας, 11,4% του συνόλου.
-Στον κλάδο ''διοικητικές και υποστηρικτικές δραστηρίοτητες'' εξαφανίστηκαν 9.100 θέσεις εργασίας, το 12,7% του συνόλου.
-Στην εκπαίδευση η απασχόληση μειώθηκε κατά 23.400 θέσεις εργασίας, το 7,7% του συνόλου.
-Στον κλάδο ''τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία'' χάθηκαν 6.700 θέσεις εργασίας, το 14,3% του συνόλου, κλπ.
Όλα αυτά μόλις σε ένα χρόνο. Γιατί τα στοιχεία είναι κάτι παραπάνω από σοκαριστικά όταν επεκτείνονται σε βάθος πενταετίας. Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, τη σύγκριση του δ' τριμήνου του 2012 με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008, όταν η κρίση μόλις άρχισε να γίνεται αντιληπτή στη χώρα μας.

Το διάστημα αυτό χάθηκαν 871.700 θέσεις εργασίας, το 19,1% του συνόλου.Οι απώλειες σε ορισμένους κλάδους είναι οι εξής:
-Κατασκευές, 199.300 θέσεις εργασίας, 51,5% του συνόλου.
-Μεταποίηση, 183.900 θέσεις εργασίας, 34,5% του συνόλου.
-Εμπόριο, 177.000 θέσεις εργασίας, 21,2% του συνόλου.
-Τουρισμός, εστίαση, 44.800 θέσεις εργασίας, 14,6% του συνόλου.
-Μεταφορές, 35.900 θέσεις εργασίας, 16,7% του συνόλου.
-Γεωργία 31.400 θέσεις εργασίας, το 6,1% του συνόλου.
-Εκπαίδευση, 42.700 θέσεις εργασίας, 13,2% του συνόλου.
Ακόμη και στον τομέα της υγείας οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν κατά 6.000, αριθμός που αντιστοιχεί στο 2,6% του συνόλου του κλάδου.

 

 

Η ουσία είναι μία και ο ...μπακλαβάς γωνία

 

Η ''μπακλαβαδοποίηση'', όταν περιορίζεται στα γλυκά ταψιού, αποτελεί ένα ''σοφό'' μέτρο διαχείρισης μιας ''θάλασσας'' θερμίδων και σακχάρων. Όταν όμως εφαρμόζεται στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στο μόνο που στοχεύουν οι έχοντες το μαχαίρι του τεμαχισμού, είναι να κρύψουν το όλον πίσω από το μερικό, να τεμαχίσουν το ''καρβέλι της ύφεσης'' σε ψιλές- ψιλές φέτες και κάθε φορά να δίνουν μόνο μια τέτοια φετούλα στους πολίτες.
Εντελώς πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη πιο προωθημένης απόπειρας σερβιρίσματος ενός συγκεκριμένου κομματιού ''μπακλαβά'' από το μεγάλο ταψί της ύφεσης. Γέλαγαν μέχρι τα αυτιά οι κυβερνητικοί ''ενημερωτές'', όταν μας ''μπουμπούνιζαν'' την είδηση ότι οι απασχολούμενοι το Δεκέμβριο αυξήθηκαν κατά 40.000 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο. Κάποιοι επιχείρησαν- με δειλό τρόπο, είναι αλήθεια- να παρουσιάσουν το γεγονός ως ''ένδειξη ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στο πρόβλημα της ανεργίας''.
Εμείς, απλά θα τους λέγαμε ότι τι πιο φυσικό από το να επιστρατευτούν από ορισμένες επιχειρήσεις κάποιοι επί προθεσμία- και υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης (σε βαθμό ''χαρτζιλικιού'')- απασχολούμενοι για τις ανάγκες των ημερών των γιορτών. Ή ακόμη και τα μέλη των οικογενειών τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ''απασχολούμενοι'' θεωρούνται για τη Στατιστική Υπηρεσία όσοι έχουν εργαστεί έστω και μία ώρα την εβδομάδα που πραγματοποιήθηκε η σχετική έρευνα.
Και, βεβαίως- βεβαίως, θα τους υπενθυμίζαμε ότι τον ίδιο Δεκέμβριο οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 4.584 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο, ενώ σε σχέση με ένα χρόνο πριν ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 263.596 άτομα και ο αριθμός των οικονομικά ενεργών μειώθηκε κατά 208.953 άτομα.
Οι- συγκρατημένες- θριαμβολογίες για την αύξηση της απασχόλησης το Δεκέμβριο, μοιάζουν σαν να αποπειράται κάποιος να σκίσει τα σκοτάδια μιας σκοτεινής χειμωνιάτικης νύχτας με το φως μιας πυγολαμπίδας, της γνωστής σε όλους κωλοφωτιάς.
Το παζλ της ''μπακλαβαδοποίσης'' σε ταψί 42 δισ ευρώ.
Ας επιστρέψουμε όμως στην ''μπακλαβαδοποίηση'' των επιπτώσεων της ύφεσης. Τα στοιχεία που δημοσιοποιεί η ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι μηνιαία ή τριμηνιαία, ενώ η σύγκριση γίνεται με τον προηγούμενο μήνα ή τρίμηνο, καθώς και με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου χρόνου. Οι ''ενημερωτές'' περιορίζονται συνήθως στην αναμετάδοση αυτών των στοιχείων, και πολύ σπάνια επιχειρεί κάποιος να ενημερώσει για αυτό που αποκαλούμε ''σωρευτικές επιπτώσεις'' για συγκεκριμένο- μεγαλύτερο του έτους- χρονικό διάστημα, και εν προκειμένω από την αρχή της κρίσης.
Ακούσαμε, για παράδειγμα, ότι το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε το δ' τρίμηνο του 2012 κατά 5,7%. Πολύ λιγότερο ακούστηκε ότι στο σύνολο του 2012 η ύφεση ''κάθισε'' στο -6,4%. Και σχεδόν καθόλου ότι ξεπέρασε την πρόβλεψη για -6,1%.
Επανενώνοντας τα κομμάτια του ''μπακλαβά'' και φτάνοντας μέχρι την αρχή της κρίσης, η εικόνα του ταψιού της κρίσης που σχηματίζεται μπρος στα μάτια μας είναι κάτι παραπάνω από εφιαλτική. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, αφού επισημάνουμε ότι όλα τα στοιχεία που αναφέρουμε τα αντλούμε από τις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΣΤΑΤ. :
-Το 2008, όταν η πολιτική ηγεσία του τόπου μας έλεγε ότι ''η κρίση δεν αγγίζει την Ελλάδα'', το ΑΕΠ της χώρας είχε διαμορφωθεί σε 210,44 δις ευρώ, σε σταθερές τιμές του 2005.
-Το 2012, περιορίστηκε σε 168,5 δις ευρώ.
Δηλαδή, μέσα σε μια τετραετία ''χάθηκαν'' 42 δις ευρώ εθνικού πλούτου, ποσό που αντιστοιχεί σε απώλειες της τάξης του 20%, κάτι που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολεμική παγκόσμια ιστορία.
Και μια σημαντική παρατήρηση, ενδεικτική των καταστροφικών επιπτώσεων του μνημονίου. Από το σύνολο των 42 δις τα 25,2 δις, δηλαδή πάνω από το 60% του συνόλου, ''χάθηκαν'' την μετά μνημόνιο διετία 2011-2012.
Εφαρμόζοντας την ίδια μέθοδο των σωρευτικών επιπτώσεων και στο μέγα πρόβλημα της ανεργίας, σχηματίζεται η εξής εικόνα:
-Ο αριθμός των ανέργων από 422.868 άτομα το Δεκέμβριο του 2008, εκτοξεύτηκε σε 1.321.236 άτομα το Δεκέμβριο του 2012.
Δηλαδή, την τελευταία τετραετία οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 898.368 άτομα, ή ποσοστό 212%. Το ''μερίδιο'' την μνημονιακής διετίας 2011-2012 ανέρχεται σε 597.167 ανέργους, δηλαδή το 67% του συνόλου.
''Λογαριασμοί νοικοκυριών και μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων που εξυπηρετούν τα νοικοκυριά'', είναι ο- μάλλον ακατανόητος για τους πολλούς- τίτλος μιας ενότητας πολύ σημαντικών στοιχείων της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Με απλά λόγια, τα στοιχεία αυτά αφορούν την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών. Ιδού και σε αυτό το πεδίο οι σωρευτικές επιπτώσεις της ύφεσης (τα στοιχεία στην περίπτωση αυτή αφορούν το εννιάμηνο Ιανουαρίου- Σεπτεμβρίου, καθώς δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη τα στοιχεία του δ' τριμήνου για να έχουμε μια συνολική εικόνα του 2012).
-Το διάστημα 2008-2012 (η συνένωση του ''μπακλαβά'' των τριμήνων έγινε από εμάς), το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 25,2 ευρώ. Η μείωση αντιστοιχεί στο 20,6% του διαθέσιμου εισοδήματος του εννιαμήνου του 2008.
-Το ίδιο διάστημα τα εισοδήματα εξαρτημένης εργασίας μειώθηκαν κατά 13,75 δις ευρώ (-22,8%), οι κοινωνικές παροχές κατά 4,16 δις ευρώ (-8,7%) και η τελική καταναλωτική δαπάνη κατά 15,84 δις ευρώ (-12,9%).
-Οι φόροι, παρά την κάθετη πτώση των εισοδημάτων, όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά και κατέγραψαν αύξηση 120 εκατομμυρίων ευρώ (1,4%).
Σε ό,τι αφορά τους φόρους, πιο ενδεικτική του πρεσαρίσματος που υφίστανται οι πολίτες, είναι η σύγκριση του 2012 σε σχέση με το 2011. Το 2012, λοιπόν, οι φόροι αυξήθηκαν κατά 1,38 δις ευρώ ή σε ποσοστό 18,5%. Από την άλλη πλευρά, τον τελευταίο χρόνο μειώθηκαν τα εισοδήματα από εξαρτημένη εργασία κατά 6,44 δις ευρώ (-12,2%), οι κοινωνικές παροχές κατά 3,05 δις ευρώ (-6,5%) και τα διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών κατά 10,32 δις ευρώ (-9,6%).
Να περάσουμε τώρα στη ''βαριά βιομηχανία'' του ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό;. Το 2012 οι δείκτης κύκλου εργασιών του κλάδου (κατάλυμα, εστίαση) μειώθηκε κατά 17,2% σε σχέση με το 2011. Σωρευτικά, σε σχέση με το 2008, οι απώλειες φθάνουν το 36%, ενώ σε σταθερές τιμές ο τζίρος του 2012 αντιστοιχεί μόλις το 72,9% του τζίρου που είχε πραγματοποιήσει ο κλάδος το 2005.
Στον τομέα των χερσαίων μεταφορών οι επιπτώσεις της κρίσης είναι ακόμη βαρύτερες. Το 2012 σε σχέση με το 2008 ο κύκλος εργασιών του κλάδου κατέγραψε πτώση της τάξης του 46,7% . Στον κλάδο logistics το ποσοστό πτώσης την ίδια περίοδο φθάνει το 46,9% , ενώ στα ταξιδιωτικά πρακτορεία και στα γραφεία οργανωμένων ταξιδιών το αντίστοιχο ποσοστό είναι 67,8%!
Η κοινωνική εξαθλίωση καθρεφτίζεται στο λιανικό εμπόριο.
Αφήσαμε τελευταίο το λιανικό εμπόριο, γιατί είναι ο κλάδος όπου αποτυπώνονται με τον πιο δραματικό- για τα νοικοκυριά- τρόπο οι επιπτώσεις της καθίζησης των εισοδημάτων και της αδιέξοδης πολιτικής των χαρατσιών, των ''τελών αλληλεγγύης'' (προς ποιον;)της ανεργίας, της απλήρωτης εργασίας και της υποαπασχόλησης.
Ο καταναλωτής μπορεί να ''ξεχάσει'' τις βραδινές εξόδους της οικογένειας, μπορεί να διαγράφει από το λεξιλόγιό του τη λέξη ''τουρισμός'', μπορεί ''να κόψει' 'τις μετακινήσεις του, αλλά οι καθημερινές δαπάνες για τη σίτιση και τις ανάγκες του νοικοκυριού δεν γίνεται να μηδενιστούν. Και όταν μηδενίζονται- λόγω μηδενικών εισοδημάτων- τότε μιλάμε πλέον για ''απόλυτη φτώχεια'' και κοινωνική εξαθλίωση.
''Σωρεύοντας'' και την περίπτωση αυτή τις επιπτώσεις της μνημονιακής ύφεσης, διαπιστώνουμε αμέσως ότι την τελευταία τετραετία πάνω από το 1/3 των λιανικών πωλήσεων χάθηκαν στα απύθμενο πηγάδι, μέσα στο οποίο συντελείται η ''σωτηρία'' της χώρας.
Το 2012, σε σύγκριση με το 2008, ο όγκος λιανικών πωλήσεων (στο λιανικό εμπόριο κάτι αντίστοιχο με τον όρο ''σταθερές τιμές'') μειώθηκε κατά 34,5%, με το ρεκόρ ''κατρακύλα' να τον κατέχει ο υπερ-ελαστικός κλάδος των καυσίμων και λιπαντικών αυτοκινήτων (-53,8%) και τα καταστήματα επίπλων, ηλεκτρικών ειδών και οικιακού εξοπλισμού να ακολουθούν σε μικρή απόσταση (-47,8%).
Ενδεικτικό της ''στενότητας'' των νοικοκυριών και του ''πρεσαρίσματος'' που δέχονται οι λιανεμπορικές επιχειρήσεις, είναι το γεγονός ότι στον πλέον ανελαστικό κλάδο των σούπερ μάρκετ (τρόφιμα και προϊόντα νοικοκυριού άμεσης κατανάλωσης) οι πωλήσεις μειώθηκαν κατά 21,3%, δηλαδή οι περικοπές υπερέβησαν το 1/5. Στην πιο ''ελαστική'' αγορά της ένδυσης και υπόδησης, η πτώση είναι διπλάσια και φθάνει το 42,2%.
Και ακόμη παραπέρα:
-Το 2012 ο όγκος των λιανικών πωλήσεων αντιστοιχούσε μόλις στο 73,9% του αντίστοιχου μεγέθους του 2005, δηλαδή η συρρίκνωση ξεπερνά το ¼ των προ οκταετίας πωλήσεων.
Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι το 2000 ο αντίστοιχος δείκτης ήταν 80,3%, δηλαδή περίπου 6,5 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερος από το 2012.
Με απλά λόγια, οι λιανικές πωλήσεις έχουν υποχωρήσει πλέον σε επίπεδα ανάλογα του προηγούμενου αιώνα, της δεκαετίας του '90. Όπως και η απασχόληση στο εμπόριο, άλλωστε, που είναι χαμηλότερη από ότι το 1998.

Χυδαία νταηλίκια, χυδαίων πολιτικάντηδων της- δικής μας- ''συμφοράς''

Η ‘’επιείκεια’’ είναι το γνώρισμα που χαρακτηρίζει τον κυβερνητικό μας εκπρόσωπο, τον Σίμο, ντε, τον Κεδίκογλου. Στάζει μέλι το στόμα του, αποπνέει μεγαλοθυμία για τους αντιπάλους του, πολιτικούς ή μη. Και προπαντός, συγκλονίζεται- και δεν το κρύβει- για τις τραγωδίες που συντελούνται καθημερινά γύρω μας. Πονά κι αυτός για τα θύματα του μεγάλου μνημονιακού λιμού (ή μήπως, λοιμού), θλίβεται για τα δεινά του ελληνικού λαού, δεν φείδεται λόγων και εκφράσεων συμπαθείας, όπως άλλωστε και όλοι οι συγκυβερνώντες και συμψηφίσαντες τους νόμους των οδυνών (των οδυνών όχι της γέννησης μιας καινούργιας ζωής, αλλά του θανάτου κάθε ελπίδας και του οδυρμού ενός ολόκληρου λαού που ψυχορραγεί καθώς κατατεμαχίζεται δίχως αναισθητικό στο κρεβάτι της προκρούστειας σωτηρίας του).

‘’Οργίζεται’’ ο ατσαλάκωτος εκπρόσωπος. Αλλά- όλα κι όλα- η οργή του δεν τον κάνει να ξεχάσει να δέσει σωστά τον κόμπο της γραβάτας του. Διαγωγή κοσμιοτάτη, την ώρα που χρεώνει όλους τους άλλους- τους ‘’απέκειδες’’ που θα λέγανε και οι πατρινοί- με διαγωγή κοσμία.

Αλλά ο κύριος εκπρόσωπος δεν είναι από την Πάτρα. Όμως, ‘’απέκειδες’’- τουτέστιν ‘’εκείθεν του καναλιού’’- είναι και οι δικοί του ψηφοφόροι, της Εύβοιας, που τούτες τις μέρες κλαίνε, αντάμα με ‘’απέκειδες’’ πολιτικά συμπατριώτες τους, το δικό τους παιδί που δηλητηριάστηκε από το δηλητήριο του μνημονιακού μονοξειδίου.

Κύριε εκπρόσωπε, να πας να πεις αυτά τα περί ‘’επιεικώς εξαιρετικά θλιβερής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά το τραγικό δυστύχημα των δύο νέων στη Λάρισα’’, εκείθεν της Μεγάλης Γέφυρας μετά το τσιμεντάδικο. Στη Χαλκίδα που θρηνεί, σε κάποια από τα κοντινά χωριά, όπου συγγενείς και συν-άνθρωποι του παλικαριού οδύρονται, αλλά και συσσωρεύουν οργή. Πολλή οργή, κύριε εκπρόσωπε. Οργή που θα γίνει καυτερή λάβα, που θα κάψει στο πέρασμά της τους λωποδύτες και τους εποχούμενους- τσαμπατζιστί, που θα έλεγε και ο Σημίτης- της εξουσίας. Της άνομης, αλλά προπαντός ανήθικης εξουσίας σας.

‘’Κλαίω όλη μέρα σήμερα’’, μου είπε στο τηλέφωνο η γραία μάνα μου. Δεν γνωρίζει τα παιδιά, αλλά είναι δικά της παιδιά, γιατί είναι μάνα. Γιατί πούλησε το μεδούλι των οστών της- όχι την  καρδιά και την ψυχή της, κύριε εκπρόσωπε- για να αναστήσει τα δικά της παιδιά. Γιατί τρέμει σήμερα για τα εγγόνια της, που βολοδέρνουν στις λεωφόρους του μνημονιακού μέλλοντος που με πλήρη συνείδηση χτίζετε σε τούτο τον τόπο. Παρά  τη ‘’λύπη’’ σας., παρά την ‘’κατανόησή’’ σας, παρά τη ‘’συμπαράστασή’’ σας στους πένητες και πεινασμένους.

Στη μάνα μου να πας να μιλήσεις για ‘’λαϊκισμό’’. Στη γιαγιά των παιδιών μας, που όταν της ανακοινώσατε ότι της κόβετε το ‘’δώρο’’ από τη σύνταξη του ΟΓΑ- σύνταξη, κύριε εκπρόσωπε, όχι επίδομα, πλήρωσε εισφορές για να την πάρει- το μόνο που βρήκε να πει ήταν: ‘’και τώρα πως θα χαρτζιλικώνω τα εγγόνια μου στις γιορτές; Βλέπεις, το ‘’δώρο’’ της σύνταξής της ήταν το δικό της ‘’δώρο’’ στα εγγόνια της. Ήταν η χαρά της, να τους μοιράζει από ένα πενηντάρικο κάθε Χριστούγεννα και από ένα εικοσάρικο κάθε Πάσχα και καλοκαίρι που τα έβλεπε.

Κι αυτή τη χαρά της την στερήσατε, κύριε εκπρόσωπε. Για ‘’να σωθεί η χώρα’’, για να μην πειραχτούν οι ομοτράπεζοι και συναγελαζόμενοι γύρω από τον μπεζαχτά της εξουσίας.

Ο γέρος μου δεν κλαίει, κύριε εκπρόσωπε. Χαμένος στο πέλαγος της γεροντικής του άνοιας, κληρονομιά των υπερβαρέων ενσήμων του στις γαλαρίες- πρέπει να έχεις ακουστά, εκεί στο Μαντούδι βρίσκονταν, στην εκλογική σου περιφέρεια. Δεν κλαίει, αλλά απορεί. Απορεί για όσα του βομβαρδίζουν το αδύναμο μυαλό του, για την ύπουλη ησυχία που έχει πλακώσει το χωριό, για τα παιδιά που φεύγουν, αλλά και δεν έρχονται ούτε στις γιορτές γιατί- λένε- η βενζίνη κοστίζει. Και οργίζεται για την αδυναμία του, που είναι γέροντας και δεν μπορεί να βοηθήσει. Καμιά φορά μονάχα, σηκώνει απειλητικά το μπαστούνι του σημαδεύοντας την τηλεόραση, αλλά ως εκεί. Υποοξυγονωμένος κοιμάται στην καρέκλα του, υπό τον ήχο των παιάνων των πρετεντερο- καψήδων αναλυτών του τρόμου και της υποταγής.

‘’Αγάντα, γέρο, μη πεθάνεις τώρα, η σύνταξή σου είναι πολύτιμη’’, μουρμουρίζει καμιά φορά. Μια σύνταξη των 600 ευρώ- δεν δικαιούται ΕΚΑΣ- ‘’κερδισμένη’’ σε εκείνες τις γαλαρίες του Μαντουδιού, κύριε εκπρόσωπε, μα και σε πιο μακρινές στις χώρες- σωτήρες του Βορρά.

Τα άλλα δεν τον αφορούν πλέον. Η γριά του φροντίζει για τα υπόλοιπα. Για το ψωμί, το λιγοστό φαϊ, τους λογαριασμούς και τα χαράτσια. Αλλά και για το τσίπουρο, που πρέπει πάντα να υπάρχει στο σπίτι. Για να τρατάρει τον ταχυδρόμο που φέρνει κάθε μήνα τη σύνταξη στο σπίτι.

‘’Λαϊκιστής’’ και ο γέρος μου, κύριε εκπρόσωπε. Τον τιμωρήσατε, κόβοντάς του το ‘’δώρο’’ και αυξάνοντας τη συμμετοχή του στη φιάλη οξυγόνου που χρειάζεται για να συνεχίσει να ζει. Που πλέον χρειάζεται πολλές υπογραφές κάθε τόσο για να συνεχίσει να την προμηθεύεται, έστω και πληρώνοντάς την ακριβότερα.

Α, και κάτι άλλο. Η θητεία του αγροτικού γιατρού έληξε πριν αρκετό καιρό και τώρα οι γερόντοι μας τρέχουν στο Ξηροχώρι, κύριε εκπρόσωπε- το ξέρεις το Ξηροχώρι, έτσι δεν είναι; ξέρεις και το λυμφατικό Κέντρο Υγείας που λειτουργεί (τρόπος του λέγειν) εκεί, πάνω από 130 χιλιόμετρα μακριά από το… κοντινότερο νοσοκομείο της Χαλκίδας- πληρώνουν στους ιδιώτες γιατρούς για να γράφουν τα φάρμακά τους. Με αυτό τον τρόπο μειώνονται και οι δαπάνες για την υγεία, ίσως και το όφελος να είναι μεγαλύτερο, αν αρχίσουν να ξεκληρίζονται οι γέροντές μας.

Ξεστράτισε το μυαλό μου, κύριε εκπρόσωπε. Οι αναθυμιάσεις του μαγκαλιού της ανέχειας, βλέπεις. Είμαι λαϊκιστής, ναι. Είμαι αγανακτισμένος, ναι. Είμαι θυμωμένος, ναι. Γιατί, όχι, δεν τα φάγαμε μαζί. Δεν καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι, κύριε. Δεν είχα την ‘’τύχη’’ να είμαι γόνος ‘’ανδρών οικονομικά επιφανών’’, μηδέ ηθικά λαμογιών. Δεν ζεστάθηκα σε κανένα προγονικό πολιτικό τζάκι.

Και είμαι συγκλονισμένος. Ναι, είμαι, όπως όλος ο ελληνικός λαός. Όμως, εσείς, οι πολιτικοί του ορθού γραβάτινου κόμπου και του ατσαλάκωτου κουστουμιού δεν είστε συγκλονισμένοι. Ψεύδεστε. Γιατί ο συγκλονισμένος πολιτικός, ένα μόνο τρόπο έχει για να αποδείξει την αλήθεια του συγκλονισμού του. Να παραιτηθεί, να τσακιστεί και να αδειάσει τη γωνιά στην οποία καλοκάθεται. Όλα τα άλλα είναι ‘’τσάμπα μαγκιές’’ και νταηλίκια ‘’παλιάς κοπής’’.