Σήμερα εγώ, αύριο εσύ. Όλοι οι λαοί χωράνε στο ''λάκκο των λεόντων''

Και μετά την Κύπρο; Ο ‘’λάκκος των λεόντων’’ χωράει κι άλλους ‘’εταίρους’’ και συνεχώς θα διευρύνεται για να εξασφαλίζει νέες θέσεις, για να χωρέσει τελικά και λαούς που σήμερα λοιδορούν τους ‘’ανόητους’’, τους ‘’τεμπέληδες’’, τους ‘’παρασιτικούς’’ λαούς του μεσογειακού υπογαστρίου της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο ‘’λάκκο’’ χωράνε όλοι, ‘’εργατικοί’’ και ‘’τεμπέληδες’’, βόρειοι και νότιοι. Και τελικά, θα βρεθούνε όλοι τους εκεί, όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, λαοί καθημαγμένοι, λαοί απελπισμένοι, λαοί ταπεινωμένοι. Σε μια Ευρώπη του μέλλοντος, όπου ο μόνος νόμος που θα ισχύει θα είναι ο νόμος του κέρδους, της κρατικής ληστείας, της ατομικής επιβίωσης. Ζούγκλα; Ναι, χωρίς το κατ’ εξοχή ανθρώπινο χαρακτηριστικό, που είναι η αλληλεγγύη. Ο αδυσώπητος νόμος της ‘’επιλογής των ειδών’’, οι δαρβινισμός εφαρμοσμένος στην ανθρώπινη κοινωνία. Ποια κοινωνία; Ποια ανθρώπινη κοινωνία; Χωρίς εργασία, χωρίς αξιοπρέπεια, με οδηγό το ένστικτο της επιβίωσης για τους πολλούς, το άκρατο κέρδος για τους πολύ λίγους, την χωρίς όρια εξουσία για τους ισχυρούς. Με τους αδύναμους καταδικασμένους σε αφανισμό, έτσι όπως ακριβώς γίνεται στη ζούγκλα, όπου ‘’ο θάνατός σου η ζωή μου’’ είναι ο θεμελιώδης νόμος.

Η εφαρμογή των μνημονίων στην περίπτωση της Ελλάδας έγινε σε πολλά στάδια. Η ‘’χώρα’’ σώνεται συνεχώς, με περικοπές μισθών και συντάξεων, με καταστροφή του κοινωνικού κράτους, με απίστευτους φόρους, με την ανεργία να φτάνει σε επίπεδα συγκρινόμενα με εκείνα της μεγάλης κρίσης του μεσοπολέμου.

Σε αυτή την πορεία προς τη ‘’σωτηρία’’ το κράτος χρήσθηκε με το έτσι θέλω συνιδιοκτήτης της ιδιωτικής περιουσίας (βλέπε ‘’χαράτσι’’), πετώντας στα ‘’σκουπίδια’’ του νεοφιλελευθερισμού τον θεμελιώδη νόμου του καπιταλισμού, που θεωρεί απαραβίαστο και ιερό το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Το ‘’τρελό’’ είναι ότι στο ‘’απαραβίαστο της ιδιοκτησίας’’ πατούσε για πάνω από 70 χρόνια όλη η προπαγάνδα κατά του κομμουνισμού, ενώ πέρσι την άνοιξη ένα από τα στοιχεία  της προεκλογικής εκστρατείας των σημερινών κυβερνητικών κομμάτων κατά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι ‘’θα μας πάρει τα σπίτια’’.

Σήμερα, οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, μας πείθουν ότι η Ευρώπη ‘’σπριντάρει’’ στη λεωφόρο του χαμού της, πατάει γκάζι στην τελική ευθεία προς τη ‘’γερμανική ολοκλήρωση’’. Οι καταθέσεις τώρα στο στόχαστρο, το άλλο απαραβίαστο ‘’ταμπού’’ κατά τους νεοφιλελεύθερους, που όπως αποδείχθηκε παραβιάζεται πολύ εύκολα όταν ‘’ο σκοπός αγιάζει τα μέσα’’. Οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, βεβαίως, δεν είναι μόνο των ολιγαρχών, δεν είναι μόνο ‘’μαύρο χρήμα’’. Είναι κεφάλαια κίνησης επιχειρήσεων, είναι τα εφάπαξ των συνταξιούχων, η αποζημίωση του απολυμένου, οι κόποι μιας ζωής επιχειρηματιών και εργαζομένων,

Το ‘’κόλπο’’ γνωστό. Στην Ελλάδα στο όνομα της περιστολής της φοροδιαφυγής φορολογούνται άγρια όσοι πλήρωναν τους φόρους τους, ενώ οι πραγματικοί φοροφυγάδες συνεχίζουν να μας ‘’βγάζουν τη γλώσσα’’. Στην Κύπρο, τώρα, στο όνομα της εξάλειψης του ‘’μαύρου χρήματος’’ κουρεύεται το χρήμα των καταθετών που δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να εμπιστευτούν τους νόμους που διέπουν την ‘’πίστη’’.

Σ.Σ. Πριν αρκετές δεκαετίες, όταν ήμουνα μαθητής Δημοτικού, μας έβαζαν και γράφαμε εκθέσεις για την αποταμίευση, με έπαθλο ένα κουμπαρά της Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. ‘’Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι’’, ήταν ο τίτλος της έκθεσης, που σκοπό είχε να μας μάθει την αξία της αποταμίευσης. Αλήθεια, σήμερα θα τολμούσαν να βάλουν αυτή την έκθεση στα παιδιά και στα εγγόνια μας, τους σημερινούς μαθητές δημοτικού;

 Στο 38% η ανεργία στην Κύπρο σε δύο χρόνια

 

Ακούγοντας τα ‘’νέα’’ για την Κύπρο, ένα στοιχείο μου έκανε πολύ εντύπωση. Για κάθε μείωση του ΑΕΠ κατά 1%, λένε οι οικονομολόγοι, θα χάνονται στην Κύπρο 7.000 θέσεις εργασίας.

Το έψαξα λίγο το ζήτημα, ανατρέχοντας στα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

-Το εργατικό δυναμικό στην Κύπρο ανέρχεται σε περίπου 450.000 άτομα. Ήδη, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι είναι κάτι παραπάνω από 45.000 άτομα.

-Τα επόμενα δύο χρόνια εκτιμάται ότι η Κύπρος θα ‘’χάσει’’ το 18% το ΑΕΠ.

Που σημαίνει ότι θα χάσουν την εργασία τους 7.000 Χ 18 = 126.000 άτομα.

Δηλαδή, οι άνεργοι στο τέλος της διετίας θα φτάσουν τα 126.000 + 45.000 = 171.000 άτομα.

Με άλλα λόγια, το ποσοστό ανεργίας θα εκτοξευτεί στο 38% του εργατικού δυναμικού!

Οι Κύπριοι, λοιπόν, θα φτάσουν στο σημείο να μακαρίζουν τους Έλληνες, αφού οι εκτιμήσεις για τη χώρα μας ‘’περιορίζουν’’ την ανεργία στο 26%-29%.

Ιδού το μεγάλο άλμα που πραγματοποίησε η Ευρωζώνη τις τελευταίες εβδομάδες.

-Για την Ελλάδα χρειάστηκαν πέντε χρόνια ύφεσης και τρία χρόνια μνημονίων για να μειωθεί το ΑΕΠ κατά 20% και να φτάσει η ανεργία του 26%.

-Στην περίπτωση της Κύπρου οι διαδικασίες είναι πιο ακαριαίες. Σε δύο χρόνια μόνο το ΑΕΠ θα μειωθεί σε ποσοστό που ελάχιστα απέχει από αυτό που ‘’έχασε’’ η Ελλάδα σε πέντε χρόνια , ενώ οι επιδόσεις της στην ανεργία μάλλον θα είναι εκτός συναγωνισμού.

Για το επόμενο θύμα οι διαδικασίες θα είναι ακόμη πιο συνοπτικές. Η πείρα, βλέπεις, τώρα δίνει τους καρπούς της. Βασικές αρχές του καπιταλισμού (ιερότητα ιδιοκτησίας, απαράβατα ιδιωτικών καταθέσεων κλπ) κατάντησαν κουρελόχαρτα στην ενιαία αγορά των χαοτικών ανισοτήτων που δημιούργησαν οι συνεταίροι ηγετίσκοι της ζώνης του ευρώ. Ποιος μιλάει τώρα για ‘’σύγκλιση’’ ή ακόμη περισσότερο για ‘’Ευρώπη της αλληλεγγύης’’;

Σε αυτή την Ευρώπη ‘’σώζονται’’ οι τράπεζες, αλλά σκοτώνονται οι λαοί, με βασανιστικό τρόπο είτε ακαριαία. Η γκιλοτίνα της δημοσιονομικής πειθαρχίας θερίζει κεφάλια, αναρίθμητα κεφάλια, και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.

Σε αυτή την Ευρώπη οι Νοτιο-ευρωπαίοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα λεφτά είναι για τους Βόρειος, στις δικές τους τράπεζες θα πρέπει να συγκεντρωθούν.

Ο δικός τους ρόλος, στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται στη Γηραιά Ήπειρο, είναι να παρέχουν φτηνό εργατικό δυναμικό, εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιώσεις, που θα εκλιπαρεί για μισθούς των 300 και 400 ευρώ.

Οι χώρες τους; Φτηνά θέρετρα για τους πλούσιους Βορειο-ευρωπαίους. Οι φυσικοί τους πόροι εκχωρημένοι στους ‘’επενδυτές’’ της νέου τύπου ανάπτυξης με ευτελές αντίτιμο. Οι υποδομές τους ενταγμένες στο αναπτυξιακό πρότυπο των μνημονίων. Τα ενεργειακά τους αποθέματα υπό ‘’ευρωπαϊκή ιδιοκτησία’’ και εκμετάλλευση.

Τη θέλουμε αυτή την Ευρώπη; Δεν τη θέλουμε. Κάτι δεν πρέπει να κάνουμε, λοιπόν; Για να μην μας σιχτιρίζουν αύριο τα παιδιά μας, για να μην μας αναθεματίζουν μεθαύριο τα εγγόνια μας. Και πρώτα από όλα, για να μην ντρεπόμαστε εμείς για τα όνειρα της νιότης μας, για τον ‘’δωσι-κωλισμό’’  της ώριμης ηλικίας μας.